Het bijzondere van het boek dat ik nu al enkele maanden langzaam aan het lezen ben, is datbhet me brengt bij wijsheid en creativiteit. De vrijheid waar Rollins telkens over schrijft en die hij koppelt aan de brieven van Paulus en de Evangeliën is die van ‘erbuiten’. Het is het vermogen van mensen om niet op te gaan in een dualistische identiteit, maar om zichzelf open en kwetsbaar op te stellen in de eigen denkbeelden in het besef dat ze altijd weer zullen veranderen. Rollins bedoelt daar niet ‘meewaaien met de wind’ mee. Ik zag gisteren een filmpje dat precies illustreert waar Rollins het over heeft: Vrede