‘De Evangeliën wijzen ons op het bevrijd zijn van de hunkering naar datgene waarvan we geloven dat het ons bevrediging zal geven.’ Peter Rollins wijkt hier ogenschijnlijk niet af van wat ik al vele malen heb gelezen in mijn leven. De Evangeliën gaan immers over Jezus? De Christus? De Mens zonder Zonde? Toch geeft hij mij een ander perspectief dan ik ken.

Volgens Rollins betekent dit dat hij mens was zonder het gevoel van scheiding in de kern van zijn wezen en daarom zonder enige verknochtheid aan een afgod die ten onrechte zou beloven hem tot een compleet mens  te maken. Aan het kruis heeft Jezus de scheiding en vervreemding ervaren van de afgod die leegte creëert. In het verhaal van de kruisiging zijn wij getuige van de vernietiging hiervan. Hier ontdekken we de waarheid. Namelijk dat het hele patroon van erfzonde, de wet en de afgod een verzinsel is.  

Wacht even; een verzinsel? Ik had altijd geleerd dat het een doorbreking was van een soort vloek die sinds de mens het paradijs moest verlaten op de mensheid rustte.

Rollins koppelt deze gedachte aan het voorhangsel in de tempel dat van boven naar beneden scheurde toen Jezus stierf. De tempel was zo gebouwd dat mensen zich voortdurend bewust waren van hun vervreemding en scheiding van God. De mensen mochten niet achter het voorhangsel kijken, want daar was het heilige der heiligen. Toen het voorhangsel scheurde ontdekten we iets buitengewoon schokkends. Er was niets achter het voorhangsel. Het hele patroon van erfzonde, de wet en de afgod is een verzinsel. Rollins schrijft dat deze gedachte al in het oude testament te lezen is als de Prediker schrijft dat alles zinloos is. Er is geen zin te ontdekken (ik schrijf dit nu op terwijl ik probeer te begrijpen wat Rollins hiermee bedoelt).  Volgens hem is dit geen les van het boek, maar een werkelijkheid die we moeten ervaren om de boodschap te kunnen horen.  (Mijn gedachten gaan nu terug naar een studiedag over Radical Theology waar ik afgelopen jaar was en de spreker Barry Tailor  hetzelfde zei.)  ‘Het leven heeft geen zin, maar kan ervaren worden als zinvol door het omarmen en beamen van het leven zelf; door te eten en te drinken en door ons te verheugen over het leven zoals het nu is en door het omarmen van een God die in ons midden woont. WoW, heel boeiende gedachten. Ik probeer te begrijpen wat ze betekenen. Rollins geeft aan dat God dus geen gesneden ‘toekomst’ beeld is, maar wordt bevestigd in de gemeenschap en de traditie!

‘ Op deze manier wordt zichtbaar hoe de Joodse traditie al in zich draagt wat op het kruis wordt geopenbaard, een waarheid die weer snel begraven is in de theologische apologien van de heersende kerk, die daarmee heeft bewezen dat ze niet in staat is om te getuigen van het werkelijk aanstootgevende van het geloof. ‘   Het wordt wederom spannend! Wordt vervolgd.