Ik ben opgegroeid met het beeld dat Jezus aan het kruis Zijn bloed gaf voor onze zonden. Jezus kwam naar de aarde en stierf in onze plaats. Ik ken zowel de theorie dat Jezus bloed de prijs betaalde voor de erfzonde die bij Adam en Eva was begonnen en daarna door alle mensen die uit hen voort kwamen (de hele mensheid) werd overgenomen, als die waarbij niet God, maar Satan betaald wordt met bloed, zodat iedereen die in Jezus gelooft niet naar de hel gaat, maar naar de hemel.

Gaandeweg raakte ik steeds meer in de knoop met dat verhaal en ging ik over tot de ‘morele beïnvloedingstheorie’ ,  wat volgens Rollins uit het onderwijs van de oude kerkvaders komt. De kruisiging betekent dan dat het ons de prijs toont die een leven van liefde en vergeving kan vragen. Ik heb veel met deze stroming. Het heeft me altijd geïnspireerd, maar soms ook beangstigd omdat ik me er zo vaak in voelde falen. Deze liberale lezing neemt volgens Rollins de wet en de erfzonde (zijnde de ervaring van leegte en de wet die leidt tot het zombiaanse streven naar het vullen van die leegte, zie eerdere blogs) niet serieus.  Hij wijst nog op een andere visie waarbij de kruisiging een uitnodiging is om vrij van de slavernij aan de afgod en het ongeloof te leven. De kruisiging vervult hierbij het offer op ongeveer dezelfde manier als liefde de wet vervult. Christus vergeeft doordat de schuld wordt weggedaan. Rollins legt een verband met het jubeljaar. Aan het kruis zijn we getuige van het jubeljaar in de praktijk. De schuld wordt niet betaald, maar weggewist. We worden dus niet geheeld, of compleet gemaakt in Christus, maar de kruisiging bevrijdt ons juist van de bezeten zoektocht naar die heelwording en compleetheid. We mogen gebroken en gebarsten zijn. Ik vind dit een hele troostende gedachte. De woorden waar Rollins het hoofdstuk mee beëindigt wil ik je niet onthouden.

De bevrijding die de kruisiging geeft is er niet een die belooft ons compleet te maken en ons lijden weg te nemen, maar een die vreugde belooft midden in onze gebrokenheid en een nieuw leven in het omarmen van onze pijn.