Wil jij iedere dag twee van je favoriete films op Facebook posten? Vroeg Dwi me. Dwi ken ik van lang geleden, toen ik haar regisseerde en zij speelde in een voorstelling die ik had gemaakt. Ergens in de tijd kwamen we elkaar in de online wereld weer tegen. Zij leest mijn verhalen, ik die van haar. Toen ze vroeg om favoriete films dacht ik eerst; ‘ oh nee, niet nog een challenge’, maar ja, ik vond haar aardig, dus ik besloot een poging te wagen. Met enige paniekgevoelens liep ik naar mijn dvd-kast.
En daar zag ik ze. Al mijn zeer geliefde grappige, ontroerende en bovenal om over na te denken films over kleine mensen op zoek naar hun bestemming. Geen beroemdheden, maar gewone mannen en vrouwen die geconfronteerd worden met verlies, die verrast worden door vreemde snuiters die ze plotseling tegen komen, die worstelen op een manier dat ik er om moet lachen, clowns zonder clownsneus.
Kleine helden, die een leventje van alledag leidden en dan een andere kant op moeten, omdat dat wat ze altijd deden niet meer kon. Omdat ze weer geloof in zichzelf moeten vinden. En het fijne is; dat gaat niet zonder slag of stoot en soms lukt het helemaal niet. Dan komen ze slechts tot aanvaarding en leren om hun problemen met humor te bekijken.

Groot respect heb ik voor de regisseurs, schrijvers en acteurs die betrokken zijn bij deze films. Ik heb er inmiddels al vele gezien.

Geduldig liggen ze in mijn kast te wachten tot ik ze nog een keer ga kijken. Eigenlijk zou ik zo langzamerhand over moeten gaan op een digitale collectie, maar ik weet nog niet zo goed hoe dat moet en de films in hun hoesje zijn eigenlijk net zoiets als mijn boeken, die ik ook niet kan missen. Ze fluisteren zachtjes; kijk mij nog een keer. Ik weet zeker dat je ervan zult genieten. Dank je wel voor de challenge Dwi, het bracht me terug in vele kleine momenten van plezier.