De aanleiding:

Bij de Christelijke Hogeschool Ede sloegen wij als creatieve ontwikkelaars, samen met de neurokenners de handen ineen en bedachten een klein festival over een aantal grote technologische ontwikkelingen waar studenten vanuit wetenschappelijk en kunstperspectief in participeren. Dit festival zal op 28 Januari 2019 plaatsvinden in Cultura in Ede. Vijf thema’s komen in gesprekken en discussies telkens terug als het gaat om de morele doordenking van de toekomst: de Homo Deus; de Cyborg; privacy; geest, ziel en lichaam & toekomstige beroepen.

Het gevolg:

Mijn blik richt zich op kunstenaars en festivals die iets met deze thema’s doen. En wat blijkt? Er zijn mogelijkheden te over. In Eindhoven bezoek ik de designweek en zie schoolpleinen , hotelkamers van de toekomst en loop over een 3D geprinte brug. Tijdens de tentoonstelling Robotlove speuren de regenboogprins en ik de ruimte door met onze geleende I-phones en zien daardoor allerlei grote en kleine wezens in de ruimte om ons heen. We bewonderen een meisje met een hertengewei en we knuffelen met een soort walrusmevrouwtje op een bankje. Waar ik in eerste instantie vooral erg voorzichtig was als het ging om deze thema’s , merk ik nu dat ik enthousiast begin te worden.

Dus mijn speurtocht en onderzoek naar exposities, voorstellingen en andere kunstuitingen zet ik voort en waar dat kan neem ik de regenboogprins mee. Want de regenboogprins is helemaal niet voorzichtig als het om de toekomst gaat. Hij is er zelfs ronduit enthousiast over. Hij snapt niet alles, maar vindt het wel cool.

Vandaag bezochten we ‘ Een wereld zonder ons’ van Impakt. Op de heenweg vroeg ik de prins hoe hij dacht dat de wereld er uit zou zien zonder mensen. ‘Wit’ was het antwoord. ‘Zonder bomen en bloemen’ en er zouden wel wezens wonen, maar die waren een kruising tussen kikkers en mensen, met zwarte ogen. En er zou veel water zijn. Met bubbels.

Bij de tentoonstelling aangekomen hadden de kunstenaars hun eigen bijzondere ideeen. Ze hadden kleine niet menselijke robotjes ontworpen die betrokkenheid en empathie opriepen, er was een ArchaeaBot, gebaseerd op een van de vroegste levensvormen, en samen met de regenboogprins heb ik naar een koelkast geluisterd die een lange verhandeling hield over vermoed ik, zijn werking en het effect dat hij had op de etenswaren die in hem gestald werden. Terwijl ik nadacht over het nut van een sprekende koelkast (ik weet het inmiddels) viel mijn oog op het leukste en meest confronterende werk en zag ik de menselijke skelet, die wellicht eens, vele jaren na het mensentijdperk, in losse botten onder de grond gevonden wordt door een toekomstige levensvorm. En die dan aan elkaar geknutseld wordt als een vroegere onbeschaafde levensvorm. En die niet Homo Deus wordt genoemd, maar Homo Stupides. Toen was mijn bezoek voltooid vond ik en ook de prins vond het tijd om te gaan.

Of nee… vlak voor ik naar buiten ging stuitte ik op The 3D Additivist Manifesto, waar wij beiden met veel plezier en interesse naar gekeken hebben.  Daar kom ik nog op terug!