Herken je dat er soms zoveel belangrijke zaken spelen dat je niet goed meer weet hoe je die moet verwerken? Ik verwerk veel ervaringen in mijn blogs. Daar schrijf ik wat ik in mijn leven zie, lees, denk en beleef. Via de woorden orden ik mijn geest. De afgelopen weken had ik een flinke griep te pakken waardoor ik weinig energie had. Mijn werk kon ik doen, mijn verantwoordelijkheden bleef ik oppakken, maar s avonds was ik zo moe dat van schrijven niets meer kwam. En ondertussen beleefde ik bijzondere momenten, las mij in in nieuwe projecten, ontmoette nieuwe mensen, verwonderde ik mij, werd ik nieuwsgierig en las enkele boeken over wat er gebeurt met mensen die in een oorlog of onderdrukking belanden.

Photo by Michael C on Unsplash

Vanochtend heb ik een half uur naar het scherm zitten staren terwijl ik nadacht over een blog die ik wilde schrijven. Waar moest ik beginnen? Wat zou het thema worden? Hoe kon ik mijn ervaringen opschrijven? En op welke partij en op wie ga ik stemmen de 22e? De gedachten buitelden over elkaar heen. Meestal spreek ik mezelf streng toe, ‘Begin met één ervaring, dan volgt de rest daarna wel’.
Okay, ik begin dan maar met wie mij naast mijn lief het meeste bezig houdt. De Regenboogprins. Inmiddels 16 jaar en gaat dit jaar examen doen voor zijn VMBO. vandaag heeft hij een PTA (tentamen) voor het vak zorg en welzijn. Hij staat op een cultuurmarkt en moet iets vertellen over het land dat hij heeft gekozen; Indonesië.
Toen we gisteren even oefenden was hij in tranen. Hij wist niet hoe hij het moest doen. ‘Tuurlijk wel’ zei ik, ‘dat is een eitje voor jou’. Samen zochten we uit wat er allemaal kon gebeuren en hoe hij erop kon reageren. Aan het einde lachte hij weer; ‘oh ja, ik kan het best, ik vertrouw op mezelf’.  Zo vaak spreekt hij deze woorden uit. En altijd weer raakt het me dat dat vertrouwen zo veel en vaak weer een deuk krijgt doordat hij zoveel moeite heeft met overzicht houden,  en plannen en organiseren. Tegelijk zie ik ook altijd weer zijn kracht, zijn heldere waarneming tot in detail. Hij ziet dingen die vele anderen niet zien en overslaan. Dingen waar mensen zich over verwonderen. Zijn tekeningen en letters zijn sprekend, hij leest tegenwoordig hele boeken zonder dat daar ook plaatjes in moeten staan. Hij is een trouwe vriend en houdt onze families bij elkaar.
Hoe gaat zijn leven verder? Op dit moment hebben we veel vragen.
Sommige dingen zoeken wij voor hem uit, sommige dingen doen we samen. Het is fijn te merken dat de Regenboogprins ons (en de mensen die om hem heen staan) vertrouwd. We vertrouwen elkaar, dat we hoe dan ook, de weg wel gaan vinden. Dat de Regenboogprins met steun van belangrijke anderen zijn weg wel vindt.

Okay, dat is één van de dingen die mij bezighouden. Vandaag doe ik mee aan  het symposium  Probleem of Mysterie .
Mijn ervaringen met de Regenboogprins brengen me altijd het dichtst bij het mystieke, misschien omdat hij samen met mijn lief zo ongelofelijk in mijn intieme zone zit.  In de intimiteit zit ik altijd het meest in het mysterie denk ik. Daar is een diepe verbondenheid met het leven en de liefde.
Vandaag denken we na over hoe je als sociale professional het mysterie, de diepte van het leven, er kan laten zijn in de hulpverleningsrelatie. Boeiend thema! En ook nog eens in een prachtige oude stadskerk in mijn eigen stad Utrecht. Petruschka Schaafsma, Wim Dekker, Sabrina Keinemans en Jan-Willem Dekkker laten hun gedachten hierover horen en Truusje speelt de voorstelling ‘Truusje One Woman’ waarna ook wij met hen hierover in gesprek gaan.

Er zijn nog vele andere dingen die mij bezig houden, maar die bewaar ik voor de volgende blog.