Het is inmiddels al acht jaar geleden dat ik het boekje ‘De Verhalenkathedraal’ schreef. Tijdens de lock downs en andere maatregelen, hielden de aanvragen tijdelijk op. Ik bleef bezig met verhalen. Ging ze digitaal verzamelen en maakte samen met anderen allerlei producten waarin verhalen uit de wereld van pleegzorg centraal stonden.
Deze zomer echter kreeg ik plotseling twee aanvragen voor verhalen workshops, in real life!

En zo was ik afgelopen week te gast bij de Huiskamer van de Open Hof Kerk in Oud Beijerland. De deelnemers zaten in een grote kring. Al snel begonnen de verhalen te stromen.
Iedere keer weer merk ik dat bij verhalen avonden de traan en de lach hand in hand gaan. Er is ruimte voor ontroering, vertedering, een hartelijke lach en een gedeeld verdriet. Er is ruimte voor mens zijn. Er is ruimte voor die dingen die niet voor op je tong liggen, maar verscholen in je hart.
Een vrouw vertelde hoe haar naam verbonden was aan haar beide oma’s, maar ook aan haar neven en nichten en kinderen en kleinkinderen. Hoe in haar familie het oude telkens een plek kreeg naast het nieuwe. Aan de namen herkenden zij elkaar. Een andere vrouw vertelde me over haar overleden vader. Ik luisterde naar haar en vertelde haar over mijn eigen overleden vader. Ze nam me mee door haar leven, waar meerdere facetten bleken te zijn die ons verbonden.
Een man vertelde hoe hij tijdens mijn denkopdracht de ruimte waar hij als puber veel was, weer helemaal voor zich zag. Waar alles stond, wat in de hoeken was geschoven en dat hij op een dag plotseling zijn toekomstige vrouw voorbij zag fietsen.
En vrouw nam ons mee naar de 1e klas van de middelbare school, waar ze op een dag ontdekte dat ze veel en veel meer in zich had dan ze dacht.

Zoals altijd, als ik deze workshops doe, verrast het me hoe vol ieder mens met betekenisvolle verhalen zit. Het verrast me dat de lucht in de ruimte werkelijk warmer lijkt te worden door het delen van de verhalen. Huiskamers, groot en klein, zijn fantastische plekken voor verhalen bijeenkomsten. Want ook al is de kamer vol, door de verhalen verandert de ruimte in een kathedraal. Een plek waar aarde en hemel elkaar raken.