‘Het is vandaag de slechtste dag van mijn leven!’ zegt de Regenboogprins boos terwijl hij de tranen wegveegt. Hij rondde vandaag zijn Cito-toets voor groep acht af en kreeg daarna een woede aanval. Ondanks dat het wel weer goed was, raakte hij nog erg overstuur toen we in de auto naar huis reden. 
Ik merk dat ik van binnen bezorgd ben. Is de prins erg down? Komt er een depressie aan? De slechtste dag van je leven is tenslotte niet fijn, ook al roept de prins heel regelmatig dat het de slechtste dag van zijn leven is en ken ik inmiddels wel veel slechtere dagen van hem. Hij heeft het juist uitermate goed gedaan de afgelopen tijd en keihard aan zijn Cito gewerkt. Een paar keer zelfs zonder zijn vaste begeleider. Maar toch..het klinkt nogal zwaar ‘de slechtste dag van je leven’. De prins kijkt mij aan.

‘Nu voel ik mij net als Jon’ zegt hij.

‘Jon?’

‘Ja, die zei dat ook!

’welke Jon?’

‘Jon van Garfield!’

Plotseling verschijnt het sardonische hoofd van Garfield op mijn netvlies. Garfield met zijn baasje Jon. Ik kijk naar de Regenboogprins. ‘Nu moet je niet gaan lachen’ zegt hij. ‘Ik zou niet durven’ zeg ik. Maar bij hem breekt een zonnestraaltje door en we moeten eigenlijk allebei grijnzen. Terwijl ik de laatste kilometers naar huis rijd bedenk ik me dat de zin ‘de slechtste dag van mijn leven’ plotseling een andere lading heeft. Vanaf nu zal ik daar altijd een plaatje van Garfield en Jon bij zien. Geen slecht resultaat.