‘Wat moet ik doen voor God? Welke richting wil Hij dat ik op ga?’ Ik wilde God blij maken. Onder invloed van de evangelische leer dacht ik in mijn 19e levensjaar na over deze vragen en ik werd er steeds onrustiger van omdat ik geen antwoord kreeg. Toen ik mijn zusje, die in die tijd op een bijbelschool zat, er over raadpleegde, zei zij: ‘ Misschien is God niet bezig met ‘wat’ je moet gaan doen, misschien is hij gewoon al blij ‘dat’ je iets wilt gaan doen!’

Deze paar eenvoudige woorden gaven mij iets waar ik ontzettend naar verlangde: VRIJHEID. Met mijn pakketje bijbelverhalen, woorden van Jezus, opvoeding, opleiding, meningen van vrienden in the pocket ging ik op weg. Het richtsnoer liefhebben, het goede doen, de waarheid zoeken en her schone wees de weg in wat ik deed. Onderweg ontmoette ik vele medemensen die mij hielpen het pakket verder vorm te geven, gedachten te wijzigen, kortom te groeien.

Het 2e deel van mijn gedachten: ‘… Het komt er dus op aan te leven volgens de wet van de Liefde en Goedheid, te leven alsof God er wel is. Dat is de enige weg.” is daarom een veel minder grote vraag dan het eerste deel.

Ik ben supervisor en als supervisor werk je vaak aan drie wegen; de kenweg, de keuzeweg en de handelingsweg. Voor mij is het zo dat de weg van het handelen in mijn zoektocht niet zoveel vragen oproept. Ik voel wat goed is. Het gebruik van mijn intuïtie en de weg van de vrijheid is genoeg op dat vlak. In mij is een ‘weten’ dat me de weg wijst.  En die weg is een weg van vrijheid. Daar waar de kerk hekken plaatste passeerde ik die, daar waar medegelovigen hekken plaatsten, passeerde ik die. Ik liet mij inspireren door mensen die nadachten en niet de gebaande wegen liepen en ondertussen gaf ik het beste van mijzelf. Ik zette mijn talenten en kwaliteiten, mijn liefde en verlangen in om de mensen om mij heen tot bloei te brengen en leefde verantwoordelijk (met vallen en opstaan uiteraard).

Wat ik hoop te bereiken met het bezig zijn met de kenweg die gaat over het eerste deel van mij  gedachten ‘ we zijn hier alleen, er is geen god’ , is dat ik die intuïtie en dat ‘innerlijk weten’ zou kunnen beschrijven en dat het de dingen die ik niet weet, niet snap en niet kan verkroppen wat polijst. Ik moet daarvoor mijn comfortzone van ‘God is aanwezig’ verlaten.  Deze blogs zullen daarom  grotendeels gaan over het eerste deel van mijn gedachten en in de conclusie hoop ik dat er een verbinding is gelegd tussen het laatste deel en het eerste deel.