Er was eens een vrouw. Een hardwerkende vrouw. Ze ging iedere dag naar haar werk, zorgde voor haar kinderen, besteedde aandacht aan haar man. Belde haar vrienden en vriendinnen, organiseerde buurtmaaltijden en gaf altijd wat aan collectanten die aan de deur kwamen. Ze steunde ‘artsen zonder grenzen’, had een adoptiekind via Compassion en World Vision. Het was zo’n vrouw waar iedereen bewonderend naar keek en zich afvroeg hoe ze het allemaal redde. Op een dag zei haar buurvrouw ‘wat ben je toch een goed en nobel mens’. De vrouw glimlachte; maar toen ze thuis moe op de bank zat bleven de woorden van de buurvrouw in haar hoofd rondcirkelen en ze vroeg zich af waarom. Ze had liever niet gehad dat de buurvrouw dat had gezegd. Nu leek het net alsof zij een goed en nobel mens wilde zijn. Lees verder →
40 dagen Ebba Pauli: sterker worden
Het vierde verhaal uit het boek ‘de kluizenaar’ van Ebba Pauli gaat over een van de grote levensvragen, namelijk over het lijden. Over het nut van het lijden, over hoe je als mens met lijden moet of kunt omgaan en ook of het mogelijk is om er op de een of andere manier aan te ontsnappen. Kunnen we leven zonder lijden? Is er lijden dat opbouwt en lijden dat afbreekt? Hoe kunnen we dat plaatsen? Lees verder →
40 dagen Ebba Pauli; het gewone kleine leven?
Het verhaal van Ebba Pauli gaat over een dorpspriester. Nu zouden we ook kunnen spreken over een mens, een gewoon degelijk mens. Misschien een moeder of vader, een leerkracht of een dorpsdominee die enigszins jaloers kijkt naar de vrolijke wereldreiziger, de zwoegende ondernemer, de diepbedroefde achtergelatene en de innig gelukkige jonge liefde. Zij ziet al dat spetterende, knallende en vol geleefde leven en vraagt zich af waarom alles bij haar zo normaal is. Zo gewoon en netjes en doorsnee. Zo ja.. saai eigenlijk. Zij besluit om op bezoek te gaan bij de kluizenaar om haar onvrede te uiten. Lees verder →
40 dagen Ebba Pauli: Gebed
Het eerste verhaal uit ‘De kluizenaar’ beschreef ik in mijn blog ‘vrede versus geluk’ . Door dat verhaal raakte ik geïnteresseerd in het boekje en wilde meer verhalen lezen. Het 2e verhaal gaat over gebed. Gebed; lekker thema. Zo’n thema dat direct een mengelmoes aan ervaringen oproept. Faalervaringen vooral. Ik denk dat het eigenlijk sinds mijn moeder er niet meer op let of ik wel mijn gebedje heb gezegd (ik zal een jaar of twaalf geweest zijn) nooit meer helemaal goedgekomen is. Op dit moment heb ik een kind om voor te zorgen; dat helpt. Hij bidt iedere dag voor ons sbij het avondeten en ik bid iedere avond voor hem voor het slapen gaan. En dan heb ik het alleen nog maar over de discipline van het gebed.
40 dagen schrijven
Ze keek naar de lijster en sprak: ‘Waarom zingen als niemand je hoort?’
‘Ik ben er om te zingen’ antwoordde hij en vloog weg. Emily Dickinson
Morgen begint de 40 dagen-tijd. Voor mij is dat een tijd om te bezinnen. En bezinnen doe ik graag door te schrijven. Als ik schrijf dalen gedachten langzaam in. Ik kan dan mijn chaotische gedachtenwereld ordenen.
Ik wil een reactie geven op de verhalen uit het boek ‘de kluizenaar’ van Ebba Pauli, een Zweedse activiste uit de vorige eeuw. Wat zeggen haar verhalen over leven, levenskunst, zingeving en lijden? Ik zal schrijven, misschien lees je mee. Misschien reageer je. Misschien gaat het aan je voorbij. Alles is goed. Ik schrijf.