Vrolijke klanken en verdrietige woorden.

Justine, ik zie
De jassen gaan aan
Ze betalen hun bier
De groeten zijn gedaan
De echo van je naam in de lach van de meeuwen
December in duizend kleuren grijs

In de auto naar school draaien we in mijn ouderwetse wagen altijd cd’s. Vandaag is dat Spinvis. Het nummer Oostende kent de regenboogprins ongeveer uit zijn hoofd. Hij zingt mee ‘drinken aan zee, denkend aan jou, wachtend op sneeuw’, la la la en hij zingt alle leuke kleine geluidjes mee. Vrolijk zing ik ook mee. ‘Heerlijke muziek he?’ zeg ik enthousiast terwijl ik het raam wat verder open draai om de wind en de zon de ruimte te geven in de auto. Het wordt stil naast me. Een denkrimpel verschijnt boven de ogen van de regenboogprins. ‘Eigenlijk wel gek dat het wijsje zo vrolijk is. Daardoor denk je dat het een vrolijk liedje is, maar het is een verdrietig liedje’ zegt hij dan. ‘ Hmmm ja zeg, je hebt gelijk. Het is een verdrietig liedje, maar door de muziek merken we dat niet direct. Luisteren we beter naar de muziek dan naar de tekst denk je?’  De regenboogprins kijkt me aan. ‘Ik denk het wel, maar ik snap het niet precies.’ Ik ook niet.

 

 

 

 

 

 

Een andere wereld.

De afgelopen week had voor mij hetzelfde gevoel als ik wel eens op vakantie heb. Er even helemaal uit zijn of zo… In een andere wereld kijken, en dat gevoel was fijn. (Reactie 2e jaars studente social work CHE)

 

Vrijdagochtend, kwart over tien. Mensen in rolstoelen komen de zaal inrijden. Een meisje spreekt mij aan. Ze pakt me bij de hand en loopt naar het noodplan waar ze dingen over aan mij vertelt. Ik versta er niets van. Een van de spelers komt naar me toe. ‘Wanneer beginnen we? Ik ben bang dat ik alles vergeet. Moeten we alvast naar de gang lopen?’ Een andere speler loopt 4x de route van de gang naar het podium. ‘Hier moet ik langs he?’ Zegt ze. ‘Ik ben zo zenuwachtig’. De tranen beginnen over haar wangen te stromen. Er staat direct een van mijn studenten bij haar die haar moed inspreekt en zegt dat we de klus samen gaan klaren. De als klok en zee geschminkte Meryam staat met haar witte bruidsjurk en prachtige witte hoed voor zich uit te staren. Af en toe ziet ze iemand die ze kent. Dan zwaait ze. Een bezoeker wil duidelijk niet naar binnen. Hij lijkt bang. De technicus wenkt me. ‘Wanneer moet de film aan?’. Lees verder →

De prachtige out-sider.

“ De band die ons sahamen bindt, die in onze harten begint, “ is een zin uit een oud liedje dat ik veel gezongen heb. Het zinnetje zingt al twee dagen in mijn hoofd.

Deze week werk ik met een collega beeldend en collega-regisseur, 10 studenten en 10 spelers van theaterwerkplaats ‘S Heeren Loo bij de Hartenberg in Wekerom. Lees verder →

Creativiteit krijg je niet voor niks


 


Creativiteit is een van de tien belangrijkste 21e -eeuwse vaardigheden. Daarmee zou je kunnen zeggen dat het een modegril is. Volgens de Dreu en Sligte is creativiteit echter meer dan een modegril. Het is een belangrijke skill om te blijven ontwikkelen.
Maar wat is creativiteit? Waar komt het vandaan? Wat gebeurt er in het brein en welke persoonlijkheidseigenschappen moet iemand wel of niet hebben? Kortom: Hoe kun je onderzoeken wat creativiteit inhoudt? Ik vind het enorm boeiend om te lezen wat er onderzocht wordt en hoe dat fenomeen creativiteit, waar ik zo gek op ben, geanalyseerd en beschreven wordt.
In het boek ‘Creativiteit krijg je niet voor niks’ wordt kennis gebruikt vanuit de fenomenologische en historische psychologie door het leven en werk van grote denkers en kunstenaars te doorgronden en van daaruit te veralgemeniseren. Ook putten de schrijvers uit de sociale en cognitieve psychologie en de organisatie- en arbeidspsychologie, bedrijfskunde en klinische psychologie. Ze richten zich daarbij op creatieve producten, creatieve personen en creatieve processen. Lees verder →