De laatste tijd hoor ik het woord telkens in allerlei disciplines. Ik ben ooit opgeleid als hulpverlener waardoor ik begin jaren ’90 het woord al goed kende. ‘Je kunt altijd dieper’ riepen mijn vrienden en ik als we met elkaar de krochten van onze ziel onderzochten.
Surprise
Af en toe, zo rond de kerst verstop ik brieven in de stad. Brieven aan willekeurige mensen. Soms sluiten enthousiastelingen zich aan en schrijven ook brieven. Kleine en grote brieven vol hoop. Vandaag vond ik er zelf eentje. Hij lag zo maar op de hoek van een bankje in een envelop. ‘For you’ stond er op. Ik was altijd verschrikkelijk nieuwsgierig hoe het zou zijn voor mensen om de brief te vinden en te krijgen. Ik weet nu hoe ik het vind. Warm en leuk. Bij deze de tekst die op mijn brief stond:
Gejat?
‘Een keer iets stelen’ stond er lange tijd op mijn wishlist. Toen ik zes was zag ik in de winkel een overheerlijk roze Donald duck kauwgompje. Ik pakte het op en nam het mee terwijl ik achter mijn moeder aanliep de winkel uit. Bij de fiets zag mijn moeder dat ik iets in mijn hand had, dat zij niet had gekocht en ik werd gesommeerd het direct terug te brengen. Met rode wangen omdat ik blijkbaar iets had gedaan wat niet mocht, gaf ik het snoepgoed terug aan de kassajuffrouw. ‘Je mag niet stelen!’ Zei mijn moeder streng terwijl ze me achterop haar fiets tilde. Lees verder →
Zoet zwevende vlinders
‘Nee, ik wil niet.’ Dacht ik de eerste week na de vakantie iedere morgen als ik naar mijn werk reed. leuk hoor, om collega’s weer te zien en nieuwe studenten te ontmoeten. Maar net zo lief was ik nog even thuis gebleven met mijn nog te lezen boeken, door de velden sjouwend met man en regenboogprins.
Tot stof zult gij wederkeren.
Deze week begon op de hogeschool waar ik doceer de minor ‘de box uit’. Als introductie liet ik de studenten een aantal grafstenen zien (om de eerste dag maar even lekker te beginnen). De grafteksten werden als inspiratie gebruikt voor het voorstelrondje. Ook ik deed mee. Mijn gedachten flitsten terug in de tijd.