Lekker er op uit. In de auto om de Romeinen te volgen kom ik in Woerdens bebouwde kom in de file. Een file vol veteranen omdat er een veteranendag is. Lichte paniek. Geen zin hierin. Zodra het lukt de file uit, rechtsaf richting… eh.. Bodegraven. Lees verder →
Hopeloos hoopvol (blog 6)
Sun and life, Frida Kahlo.
De roos bloeit in gemeenschappen van niet-weters, die elkaar treffen in de nacht van het niet-weten, en die niet weten wat hen te wachten staat. Daar breekt een glimlach door in de materie, daar bloeit, kort en ongezien een roos in de kosmos.
Een God van ontferming?
Ergens blijft in mij het vermoeden huizen dat de Here aan wie ik probeer te ontsnappen en de niet-God die ik probeer te vinden, beiden niet bestaan. Dat er een andere God moet zijn. Een God van ontferming. Maar waar verdomme, waar dan toch? De gelovigen hebben hem verstopt achter het gordijn van hun onwrikbare en onwankelbare weten. Zolang ik nergens een opening zie, nergens een spleet waar ik doorheen kan kijken, kan ik niets anders doen dan een beetje tasten – Stevo Akkerman (Donderdagmiddagdochter)
In dit boek nam de schrijver mij mee naar een soort van gedeeld verleden, waar ik niet met een vrijgemaakte, zoals Stevo Akkerman, maar een evangelische bril in participeerde. Ik zag mezelf weer als 14-jarige in gevecht met mijn ouders en de predikant van onze kerk; een kerk kon toch met alle respect op geen enkele wijze vóór kernwapens zijn? Daar wilde ik niet meer naartoe. Het gevolg was dat ik op zaterdagochtend naar een bijbelstudie van een goedwillende ‘vergadering der gelovigen’ leraar moest om woorden op stippellijntjes van niet afgemaakte bijbelverzen te schrijven. Dat hielp niet. Lees verder →
Hopeloos hoopvol (Blog 5: gastvrijheid)
De roos bloeit in gemeenschappen van niet-weters, die elkaar treffen in de nacht van het niet-weten, en die niet weten wat hen te wachten staat. Daar breekt een glimlach door in de materie, daar bloeit, kort en ongezien een roos in de kosmos.
Caputo schrijft over het begrip gastvrijheid. Een eerste thema heb ik beschreven in blog 4. Het tweede thema dat hij ter tafel brengt is het thema interreligieuze dialoog. Ook hier komt hij terug op de begrippen ‘voorwaardelijkheid’ en ‘onvoorwaardelijkheid’. De voorwaardelijkheid ken ik goed, de onvoorwaardelijkheid minder, daarom focus ik me daarop in deze blog. Lees verder →
Hopeloos hoopvol (blog 4)
De roos bloeit in gemeenschappen van niet-weters, die elkaar treffen in de nacht van het niet-weten, en die niet weten wat hen te wachten staat. Daar breekt een glimlach door in de materie, daar bloeit, kort en ongezien een roos in de kosmos.
Caputo denkt dat als de kerk meer naar meester Eckhart had geluisterd, deze er vandaag totaal anders uit had gezien. Eckhart beschrijft de wereld als de plaats waar God (dat wat er gebeurt in God’s naam) zichtbaar wordt. God heeft mensen nodig om God te kunnen zijn. Caputo vindt dit de mystieke voorloper van wat hij ‘insiteren of aandringen’ van God noemt. Lees verder →