Freaky Thursday, Funky Friday.

op

Donderdagochtend bel ik de tandarts. Ik weet zeker dat ik samen met de Regenboogprins ergens in februari naar de tandarts moet maar het staat niet in mijn agenda. Het blijkt dat we dezelfde donderdagmiddag op het rooster staan. Bizar. ‘Goeie intuïtie’ grapt de assistente aan de telefoon.
‘S middags kan de Regenboogprins gelukkig snel accepteren dat we niet zoals hij dacht naar de kapper gaan maar naar de tandarts (de wonderen zijn de wereld nog niet uit). Als we er zijn zegt hij: ‘ik vind het niet zo eng, maar mijn hart klopt wel heel hard’. Ik beaam dat; die van mij ook. Ik ben heel tevreden met onze tandarts, maar het blijft een van mijn angstige momenten om haar een bezoek te brengen. Enfin we overleven het en zijn er als het goed is nu weer een half jaar mee klaar.
Donderdagavond hoor en zie ik ze. Een groepje jongeren komt met veel lawaai de straat in en verdwijnt  in het huis naast ons. Feestje waarschijnlijk. En aangezien onze woningen super gehorig zijn, ben ik niet heel blij omdat de woonkamers van de buren grenzen aan onze slaapkamers. Gelukkig merkt de Regenboogprins er weinig van, maar zelf ben ik om 0.30 nog klaarwakker evenals de gezellige buren en om 1.30 en om 2.00 ook nog, maar dan met het verschil dat zij genieten van de situatie en ik uitsluitend een onwillige meeluisteraar ben. Om 2.30 besluit ik maar in de huiskamer op de bank te gaan liggen. Om 3.00 komt mijn lief me halen – hij is wakker geworden – de stilte is ook boven teruggekeerd en ik kan nog 4 uur slapen voordat de wekker gaat en mijn uiterst drukke vrijdag begint. Tot zover Freaky Thursday.
En dan begint mijn funky Friday.

Om 7. 00 weer wakker (althans zo wakker mogelijk). Met thee en boterhammen in de auto eerst van Utrecht naar Ede voor een leuke brainstorm met het lectoraat Jeugd en Gezin. Dan om 10.00 naar Almere. In de auto kom ik erachter dat de meeting een half uur eerder begint dan ik dacht. Ik kom dus precies een half uur te laat aan, maar dat mag de pret niet drukken want we bedenken superleuke plannen voor het najaar. Theater, film, muziek zal daar zeker zijn. Waar? Je hoort het vanzelf hou de info vanuit Vitree Jeugdzorg in de gaten. Eigenlijk ben ik nu op het punt dat ik voldoende heb geleverd en naar huis wil, maar ik ben nog niet klaar.  Lees verder →

Hallo Padraig! (Boekrecensie)

op

Hallo Padraig,

Wat bijzonder om je via je boek te ontmoeten. Je geeft me een inkijkje in jouw leven en brengt thema’s onder de aandacht die ik herken. Door je creatieve geest dwaal ik mee met je associaties. ‘Jezelf, de ander en alles wat je onderweg tegenkomt welkom heten en aanvaarden.’ is volgens jou het begin van het goede leven.
Ik kan dat niet, ben ik al vaak achtergekomen – maar ik probeer het wel. Ik probeer in ieder geval naar ruimte in mezelf te zoeken, zodat er ook ruimte voor die ander of het andere komt. Want dat ben ik met je eens, waar aandacht en aanvaarding is, komt er ruimte voor dialoog.

Ik lees het verhaal van iemand die een worsteling heeft doorstaan en dat waarschijnlijk nog steeds moet doen en tegelijk lees ik het verhaal van iemand die uitdagingen aangaat, zijn talenten inzet en niet loslaat wat hem gegeven is, namelijk geloof. Geloof in liefde van God, van medemensen, geloof in verandering, ook al gaat dat langzaam. Geloof in ‘dat wat schuurt’.  Hoop en vooruitzicht voor wie hij ontmoet en geloof in zichzelf, dat hij de dingen kan doen die hij aanpakt. Lees verder →

Toontje hoger! (Mijn favoriete onderwijs).

op

Zaterdag 25 januari 2020 was er het kunstfestival ‘Toon!’ Om 9.30 stonden zo’n 15 studenten paraat om aan de slag te gaan. Ervaring hadden ze nog weinig, maar wel motivatie, en zoals een kunstcollega verderop de dag zei: Ze hadden ‘LEF’!

Iedere student had zijn uiterste best gedaan op het programma dat hij of zijn leverde en zo zinderde de zaterdagmiddag in Cultura in Ede van de energie. Collega’s, vrienden, familie en willekeurige bezoekers dwaalden langs de verschillende expo’s en voorstellingen en inloopworkshops, sommigen met een bril op die het zicht belemmerde. Velen raakten bij het verschillende aanbod met elkaar in gesprek. Allerlei verbindingen ontstonden en nieuwe ideeën werden bedacht en geopperd door zowel bezoekers als studenten.

Als een echte Poeh-beer keek ik trots naar het resultaat van zeven weken hard werken met elkaar. Lees verder →

TOOИ! j(Morgen te bezoeken)

op

Willen jullie iets doen met je studenten tijdens het ‘Singer-songwriterfestival’? was de vraag van projectleider Hedzerd de Boer van Cultura Ede.
Ja graag!

En zo gingen we op weg. Brainstormen, concept bedenken, programma’s maken, organiseren. Zeven weken lang werd er zoals dat gaat door studenten van de minors Art&Creativity en Creatief Werken keihard, wat aarzelend, struikelend, vol energie, in paniek, enthousiast en minder enthousiast gewerkt aan een middagfestival.

Omdat niet alle studenten muzikanten en zangers waren werd de focus gelegd op GELUID.  Het maakt niet uit wat je doet, als het maar een link heeft met GELUID zeiden de docenten.
En zo ontstond er van alles – workshops, verhalen, exposities, experimenten, theater.
In de ‘baarmoeder’ (de Christelijke Hogeschool Ede) werd de vrucht langzaam maar zeker een echt kindje.  ‘Hoe moet het eigenlijk heten?’  vroegen we ons af.
Een lijst van namen werd bedacht, geproefd en weer afgewezen. Weet je wat? Zei een student toen. ‘We noemen hem TOOИ!

Morgen tussen 12.00 en 16.00  kun je TOOИ! Ontmoeten bij Cultura in Ede tijdens het muzikale singer-songwriter festival (dat nog tot in de late uurtjes door zal gaan)!
Adres: Molenstraat 45, Ede.

En ik moet zeggen – het is een wolk van een festival.

 

 

 

 

 

 

Begin

op

Praatjes vullen geen gaatjes. En terwijl het Iers ons vertelt dat bion gach tosach lag – dat ieder begin kwetsbaar is – is het de kunst om te beginnen en niet alleen maar te weeklagen. Padraig O Tuama in Verhalen van liefde

2020 laat mij op meerdere gebieden opnieuw beginnen.  De kop is er al weer af. De eerste Blossom030 viering is geweest, de school is weer gestart, de eerste vriendenontmoetingen zijn geweest en de eerste optredens zijn geboekt. Vandaag heb ik mijn eerste rustige opstartmoment zonder Regenboogprins. Alle bovenstaande beschrijvingen van beginnen zijn misschien meer doorstarters dan echt een nieuw begin. Er zit nog wel kwetsbaarheid in, maar er is ook al heel veel stabiliteit. Er is weinig te bedenken, te zeuren en te klagen want ik weet al hoe alles gaat en wat ik kan en dat ik mezelf en vrienden kan vertrouwen.

Dit jaar zullen er voor mij ook echte nieuwe dingen zijn. En ik kijk er naar uit, alhoewel het ook spannend is en lastig om het daadwerkelijke begin te vinden. Ik zit nog wat teveel in de cirkel van herhaling kwam ik achter tijdens de kerstvakantie. Het is tijd om deze gedachte achter me te laten en vooruit en achteruit en om me heen te kijken naar een nieuw begin van mij.