Wat gebeurt er toch allemaal?

op

Deze week las ik een bericht van een leuke vrouw die ik afgelopen jaar ontmoet heb. Ze schreef:

Al een aantal dagen voel ik me onrustig. Veel scholen en bedrijven zijn op creatieve manieren bezig om door te gaan; om overeind te blijven, te overleven. Dit levert zeker mooie dingen op, maar ik ben bang dat we te weinig stil staan bij de lessen die we kunnen leren uit deze tijd.
De schoolexamens en programma’s gaan gewoon door (in aangepaste vorm), want ja die PTA’s. Terwijl we de belangrijkste lessen voor leerlingen, laten liggen.
Wat doet deze situatie met jou! Hoe ga je om met angst; sluit je je op, ga je hamsteren, ontken je het probleem en blijf je je vrienden opzoeken. Corona maakt geen verschil in afkomst, geloof, politieke voorkeur of geaardheid. Zouden wij dat ook niet moeten doen. Hoe gaan we om met onze omgeving, natuur, wereld?
Wat doet het met je als je structuur en zekerheid wegvalt. Wie ben jij?
Ik voel sterk dat ik moet stilstaan om te voelen wat nu echt belangrijk is.

Van alle berichten die ik had gelezen bleef deze me bij. Ik herkende mezelf. Niet zo zeer in degene die stil staat, maar in degene die zo goed en zo kwaad mogelijk door probeert te gaan met het leven van alle dag. Zo gewoon mogelijk, zonder te duiden wat er allemaal gebeurt. Lessen omzetten in digitale instructies. 30 uur per week extra draaien in de zorg en het onderwijs voor de regenboogprins en zijn angst voor zover dat mogelijk is, klein te houden. Bijhouden hoeveel besmettingen er per dag bij zijn gekomen, lezen of er al hoop gloort. Mijn ouders om de paar dagen bellen. Meeleven met wie nu niet bij zijn zieke ouders mag komen in het ziekenhuis of verpleeghuis. Bezorgd zijn over mijn schoonmoeder die in de zorg werkt. nadenken over Europa, over de vluchtelingenkampen, de hongersnood- de landen waar grotere armoede en minder zorg is, waar Corona nu ook uitbreekt. Nadenken over wat de genomen maatregelen uiteindelijk gaan betekenen voor onze samenleving komt er bijna niet van.  Lees verder →

De Regenboogprins en Corona

op

Hij mopperde al weken over ‘dat stomme Corona-gedoe’. We gingen er wel op in, maar niet te veel. Het stond immers ook van ons best ver af.  Wat kan er in een week veel veranderen. Lief en ik gingen daarin mee en dachten na over mogelijke scenario’s.
De prins echter stond waarschijnlijk op standje ‘wat niet weet wat niet deert’. En wij betrokken hem niet in onze scenario’s. We wisten zelf immers ook niet precies wat er zou gebeuren al dachten we wel een inschatting te kunnen maken. Dus  het nieuws dat de scholen dicht gingen kwam voor ons als verwacht, maar sloeg in als een bom bij de Regenboogprins en resulteerde in woede, tranen en een ‘heel zwaar hoofd‘ zoals hij het zelf omschreef. Lees verder →

Vrouwendag – deel 2 – wat ik zo leuk vind aan vrouw zijn!

op

Sommige mensen zeggen dat je het gelukkigst bent als je jong bent, maar ik ben nu gelukkiger. Ik heb een verdomd interessant leven gehad en ik ben van plan om dat zo te houden. Debbie Harry (Blondy)

Wat ik zo leuk vind aan vrouw zijn? Ik had verwacht zo een grote opsomming te kunnen geven, maar er komt even niets in me op. Misschien is het niet zo dat ik het zelf zo leuk en belangrijk vind om vrouw te zijn, ik vind vrouwen gewoon leuk. Ik vind ze interessanter en intrigerender dan mannen. Ja, nu komt er wel inspiratie.
Vrouwen heb ik leren kennen als beste vriendinnen en ook als gemene loeders. Soms zat dat zelfs in een en dezelfde vrouw. Ze zijn mijn zusters in de Heer, alhoewel ik me altijd wat ongemakkelijk voel tijdens christelijke vrouwenbijeenkomsten omdat we daar met z’n allen de liefde voor één man moeten delen. Vrouwen zijn soms ook mijn gehate stiefzussen, als ze vriendelijk met mij praten en achter mijn rug roddelen over ‘wat er allemaal ontbreekt, ongelooflijk irritant en zeker niet professioneel is’.  Ze zijn ijdel. Soms dom, soms intelligent. Soms zijn ze misbruikt en gekleineerd. Lees verder →