Samenwerken met ouders van uit huis geplaatste kinderen.

op

Morgen is het symposium ‘Pleegzorg en Gezinshuis 2020’. Een symposium waar vele professionals, gezinshuisouders en pleegouders aan meedoen en deelnemen. Ook ik ben erbij. Samen met Mariam Tempelman en Anne-roos van der Meijden heb ik een aandeel met mijn eigen verhaal in het openingsprogramma. Daarnaast voer ik namens de Christelijke Hogeschool Ede, een theaterlezing uit over hoe je samenwerking tussen ouders en pleegouders en gezinshuisouders kunt versterken. Samenwerken kan heel hoopvol zijn, dat weet ik uit ervaring. Het zijn de kleine dingen die het verschil maken.
Tijdens de lezing werk ik samen met twee actrices; Mariam Tempelman en Alie Wiertsema. Welke kleine dingen maken het verschil? We vertellen het morgen. Enne… we hebben dat natuurlijk niet zelf verzonnen. Gezinshuisouders, pleegouders, ouders, professionals en uithuisgeplaatste kinderen zijn gehoord! Wat zij belangrijk vinden is samengevat in het onderzoek ‘Jouw gezin, mijn zorg?’.  Op de verhalen van alle participanten van het onderzoek,  is de theaterlezing gebaseerd. Morgen dus, om 15.15 tijdens het symposium! Martine Noordegraaf, lector jeugd en gezin en eindverantwoordelijke voor het onderzoek zal tijdens deze dag ook een masterclass ‘Samenwerken werkt’ verzorgen. Het leuke is dat het hele symposium nog drie weken digitaal beschikbaar blijft voor deelnemers, dus mocht je iets gemist hebben, kun je het altijd op een ander moment bekijken. Ik heb er in ieder geval zin in. Waarom? Het is leuk en het is ook nog eens heel erg belangrijk. Omdat we wat mij betreft  gaan voor emotioneel gezonde volwassenen en een inclusieve samenleving, waar falen mag en veiligheid de basis is. Failing forwards voor iedereen, maar wel met je beste beentje voor.

De opening van pleegzorg en gezinshuis 2020

op

Dinsdag is het zover. Samen met mijn superleuke compagnons  Mariam en Anne-roos van duo Boter bij de Vis (www.boterbijdevismuziek.nl) mag ik meedoen in de opening van het symposium pleegzorg en gezinshuis 2020.

Een paar verhalen, een aantal foto’s en twee liedjes gaan we ten gehore brengen. Het programma is digitaal te volgen vanuit ieders eigen huiskamer.
Ik vind het superspannend en tegelijk heb ik er heel veel zin in. We staan er samen met dagvoorzitter Jan Willem Roseboom, de Alliantie Kind in Gezin, Lillian Stevens van Mocking Bird en Bartho Hengst van pleegzorg.nl.  Ik verheug me er op om hun verhalen te horen, en ben zo blij dat ik er het hele kleine bijzondere verhaal van ons leven met de Regenboogprins aan toe mag voegen. Dat kleine leven, dat iedere hulpverlener, onderzoeker, ouder en pleegouder iedere dag meemaakt. Daar moeten we goed naar blijven kijken en ook altijd blijven laten zien. Grote verhalen worden groot doordat vele kleine worden samengevoegd.  Naast de opening doe ik nog een programma, maar daarover morgen meer (tussen het oefenen en voorbereiden door).

Hier vind je meer informatie over het evenement:

BRUS EN ZO – de aftrap!

op

“Stel je voor. Je bent opnieuw acht jaar oud en je ouders zeggen dat jij mee mag beslissen in hun keuze om pleegouder te worden. Als jij het niet wilt, doen ze het niet. Wat zou je antwoorden?”
“Ik zou ja zeggen, want anders had ik een heel veel spannende nieuwe dingen in mijn leven gemist!”

Morgenmiddag nemen we de eerste podcast op voor het project ‘Engage the Village’  dat Broedgebied samen met Vitree Pleegzorg uitvoert. In de weken hiervoor heb ik vele gesprekken gevoerd met tieners en jongeren wiens ouders pleegouders zijn of een gezinshuis hebben. Ieder gesprek was waardevol en verschillend. We zijn op zoek naar hoe de keuze van hun ouders hen gevormd heeft. Welke verhalen dragen ze met zich mee. Verhalen die ze blij maken, verhalen die ze verdrietig maken, grappige verhalen, rijke verhalen. We willen ze graag horen.

Engage the Village is een project waarin echte verhalen van echte mensen worden verzameld en verteld. Bij spreekwoordelijke kampvuurtjes komen de dorpelingen uit pleegzorgland bij elkaar om naar elkaar te luisteren, morgen beginnen we dus met de eigen kinderen van pleegouders.

Morgenmiddag zijn 10 jongeren,  Wouter Nieuwenhuizen, Tabitha van Dongen en ondergetekende met elkaar in gesprek. Helemaal conform de maatregelen, dus digitaal.  Na morgenmiddag gaan we van het gesprek twee, nee drie creatieve producten maken. Wouter maakt een podcast, Duo Boter bij de Vis gaat alles terugluisteren en een liedje schrijven en ik zal de informatie gaan verwerken voor een artikel.

Er zijn nog veel meer mogelijkheden voor ontmoetingen, met eigen kinderen, met pleegouders, met pleegkinderen, met ouders, met het netwerk er omheen. Dat komt na morgen.
Eerst morgen!

 

De week van de evenwichtskunstenaars.

op

 

‘Het is de week van de pleegzorg. Maar je zou het ook de week van de evenwichtskunstenaars kunnen noemen. Want wie er ook betrokken is bij pleegzorg, van iedereen wordt gevraagd samen te werken en te streven naar balans en evenwicht. Als er niet wordt samengewerkt door hulpverleners en hulpverlenende instanties, door ouders en pleeg- of gezinshuisouders, door school, club en familie, is het evenwicht om het kind snel verdwenen en hoe moet het kind dan zelf nog evenwicht vinden?’ Dit vertelde een pleegouder die mijn foto-expositie bekeek tijdens de opening in Dronten afgelopen week.

Als je het zo bekijkt is pleegzorg misschien wel de moeilijkste klus ooit; als pleegouder ben je opvoeder, maar ook spin in het web van alle dingen er om heen. Pleegouder zijn vraagt van je om de vrede op te zoeken soms midden tussen de loopgraven. Het vraag ook organisatievermogen. Het vraagt van je dat je om kunt gaan met hechtingsproblemen, dus kennis van zaken is ook belangrijk. En het vraagt natuurlijk bakken vol liefde en geduld. En oh ja, ook heel veel assertiviteit.  Tegelijk zijn dat allemaal fantastische skills om te leren, die je in allerlei situaties kan toepassen. En by the way, toen ik begon kon ik echt niet alles wat ik nu kan.

De skill die ik vanaf het begin echt nodig had was een reflectieve en actieve houding naar mezelf. Man man, wat hebben mijn lief en ik veel met elkaar gepraat over dit en dat en wat het best en wat als.. en mijn vriendinnen hebben veelvuldig meegedacht en gesteund waar ze konden. Mijn schoonmoeder luisterde liefdevol naar me als ik vol verwijt naar mezelf omdat ik veel te boos was geweest naar mijn regenboogprins ’s avonds op de bank zat en zij toevallig net belde. Met vallen en opstaan en met hulp van vrienden, familie, pleegzorg en jeugdzorg lukte het steeds beter om evenwicht te vinden.

Het is de week van de pleegzorg. Pleegzorg is goed en nodig, maar het is ook pijnlijk voor ouders die geen opvoeder meer zijn. Ik ben dankbaar voor de moeder van onze prins, die hem het leven heeft geschonken en hem bemoedigt als ze hem ziet. Ik ben dankbaar voor Sis die zo lief is voor haar broertje als ze hem bezoekt. Ik ben dankbaar voor zijn vorige pleegouders, die nog steeds graag en met liefde met hem optrekken. We zijn allemaal evenwichtskunstenaars en we vallen allemaal. Maar des te beter wij leren balanceren, des te veiliger zijn onze (pleeg)kinderen en des te beter kunnen ze zich ontwikkelen.

 

PS: de term evenwichtskunstenaars heb ik uit het boek ‘Risicokind of evenwichtskunstenaar’  van Elize Lam

Fototentoonstelling naar Dronten, en plotseling weet ik weer…

op

Foto gemaakt door Ton van der Wal. Rijksdienst Cultureel Erfgoed.

Vandaag haalde ik mijn fototentoonstelling op uit Kampen om hem opnieuw op te hangen in Dronten. Terwijl ik met de auto door het prachtige herfstlandschap rijdt, zie ik ze langzaam maar zeker voor mijn netvlies verschijnen. De kinderen en jongeren van de Reeve, de leefgroep waar ik stage liep. Ik zie hun gezichten: Maarten, Aline, Tjibbe, Cora, Franca, Pieter, Viola en nog vijf erbij(de namen zijn gefingeerd).  Twaalf stuks maar liefst. Lees verder →