‘Werk je met kwetsbare mensen?’ zei ze.

op

Ik loop gehaast door het met paaltjes en lijnen afgezette paviljoen op weg naar mijn Corona-test. Sinds twee dagen ben ik flink verkouden, evenals de Regenboogprins. Ik besloot dat het goed was om me te laten testen. Als ik bijna bij de testingang ben, houdt een medewerker me staande. ‘Werk je met kwetsbare mensen?’ vraagt ze.

Kwetsbare mensen? Ik veronderstel dat ze daarmee bedoelt: Mensen die risico lopen om doodziek te worden mochten ze Corona krijgen. Dus misschien ouderen, in een verpleeghuis? Of in de thuiszorg. In een ziekenhuis misschien? Of misschien mensen die meer risico lopen omdat ze gezondheidsproblemen hebben? Of kinderen en jongeren in een instelling of een gezinshuis. Of met verstandelijk gehandicapten. Of met jongeren  met autisme? Of gewoon op een school? Met pubers, of kinderen?
Ehm, wat zijn eigenlijk kwetsbare mensen? Lees verder →

Docenten door de ogen van een auti-puber.

op

Toen ik 12 was en op de middelbare school zat begonnen we docenten bij hun achternaam te noemen. ‘Wie heb jij voor wiskunde?’ ‘Jansen!’ ‘ Oh, da’s een goeie, die legt echt goed uit. Heb je ook les van Wiersma?’  ‘Ja, die is echt heel streng! En ze kijkt ook een beetje scheel als ze je de beurt geeft, je weet  nooit zeker of ze naar je kijkt en ze wordt kwaad als je dan naar je klasgenoot kijkt.’

Vanmiddag liep ik met de Regenboogprins en zijn vriend Fedde in Amelisweerd. Allebei auti. Ze hadden het over hun leraren. Net zoals  ik vroeger, alleen totaal anders. Lees verder →

Eitje. Ontdek waar je goed in bent. (boekrecensie)

op

‘Je kunt oefenen tot je een ons weegt, en je kunt je zelfs heel veel competenties eigen maken, maar pas als je dat gaat doen wat je gemakkelijk afgaat en waar je blij van wordt, en iemand anders moedigt dat in je aan, ga je je talenten ontwikkelen.’

Luk Dewulf

Sinds een jaar of twee heb ik me verdiept in het gedachtengoed van Luk Dewulf over talentontwikkeling. Een visie die me aanspreekt en die ook nog eens heel erg goed toepasbaar is in de praktijk. Luk Dewulf heeft zo’n 39 kerntalenten onderscheiden waarvan ieder mens er zo’n 11-15 heeft. En die talenten samen maken je tot een uniek persoon. Niemand is hetzelfde. Wel worden mensen pas blij als ze datgene kunnen doen wat ze graag doen. Deze week kreeg ik een boekje toegestuurd van illustrator en schrijfster Maria Noljora. ‘Eitje!’ stond er op de voorkant.  En ‘ontdek waar je goed in bent.’  Een prentenboek voor kinderen. Met plezier heb ik het boekje gelezen. Het past heel goed binnen de positieve psychologie en de visie van Luk Dewulf.

Ollie en Drom vinden een bijzonder ei.
En uit dat ei komt Struis.
Struis ziet dat andere vogels kunnen vliegen. Hij wil ook vliegen.
Maar Struis wordt blij van rennen, daar komt hij per ongeluk achter.
En dan heeft Struis zijn eigen talent gevonden.

Ollie en Drom kennen hun eigen talent en helpen de dieren in het boek om dat van henzelf te vinden.

Hoe ik het boek ervaar?
Het is alsof ik samen met de dieren een beetje aan het dollen ben op het strand.
Door de vage achtergronden waan ik me als lezer op een eiland. Het geeft me hetzelfde gevoel als een waddeneiland. En eilanden zijn uitermate geschikt om op ontdekkingstocht te gaan.  De sfeer in het boek is vriendelijk en zacht. De dieren proberen elkaar te helpen, al weten ze niet altijd hoe ze dat op een effectieve manier moeten doen. De tekeningen nemen me mee in het verhaal. Het is een tof boek om met je kinderen te lezen en na te denken over ieders unieke talenten. Je kunt het bestellen via boekenbestellen.nl

 

 

Art Based Learning

op

Jeroen Lutters is de grondlegger van de methode ‘Art based Learning’ en benoemd dat mensen ‘unknown thoughts’  kunnen krijgen als ze met een open mind naar kunst kijken met een leervraag in hun achterhoofd. Unknown thoughts komen uit het onbewuste en zou je kunnen vertalen als ‘het nog niet gedachte weten’. Ideeën, emoties en associaties die je in je draagt, komen naar boven zonder dat je dat proces helemaal bewust meemaakt.

Ik vind het een fantastische methode en geef samen met  Catharina Kohler een aantal online meetings over art-based-learning en supervisie en coaching.
Vorige week was de eerste meeting. Het was  boeiend om naar elkaar te luisteren en elkaars ervaringen te horen en achteraf na te denken over hoe de methode gebruikt kan worden.

Voor mij een uitnodiging om er nog wat meer in te gaan duiken de komende tijd.

 

Een dag vol liefde

op

Het was zo’n dag dat alles er tegelijk was. De dood, nieuw leven, het lijden, de waarheid en de schoonheid. Maar boven alles was er het goede, dat gekleed ging in  de mantel van liefde.

Het is 8.30. We zetten de regenboogprins af bij school en rijden samen door naar Drachten. Mijn telefoon ligt op schoot terwijl ik denk aan Sis die het deze week moeilijk had. Ik probeer het even; contact maken via Insta. Het lukt. We chatten een tijdje over wat er gebeurde en waarom en wat eventueel ook een oplossing zou kunnen zijn. Ik zoek samen met Egbert mogelijkheden om haar tegemoet te komen. In het nu is daar een kans. Een bliksembezoek vanmiddag. Terwijl we doorrijden bedenk ik me dat we ongeveer een jaar verder zijn in ons intensievere contact met Sis en dat dat nu heel okay is. En tegelijk kunnen we ook veel niet. We kunnen de oneerlijkheid in haar leven en haar rugzak niet dragen. Ik word er altijd een beetje verdrietig van. Maar wat we nu doen, een beetje meedragen en de prins en Sis vaak de mogelijkheid geven samen op te trekken is ook iets. Is dat genoeg? Ik hoop het.
We rijden ondertussen door naar het afscheid van Egbert’s oom Klaas, die Corona kreeg en vorige week zondag overleed. Oom Klaas, die ik maar een beetje ken, maar die me altijd het gevoel gaf dat ik er helemaal bij hoorde.
We kunnen niet bij de begrafenis zijn, door alle maatregelen. Maar we kunnen wel even langskomen om een menselijke erehaag te maken.
Ter plekke aangekomen bedenk ik me dat heel Drachten ook dacht; daar moet ik zijn, want de erehaag is verdeeld over de volledige ‘eigen weg’ van de familie. Lees verder →