2021 was voor mij een jaar waarin ik mezelf regelmatig kwijtraakte en gelukkig ook altijd weer terugvond. In de natuur, in mijn werk, in mijn familie, in mijn vrienden, in de hond die bij ons kwam wonen en  in de pleegzorgwereld. Daarom maakte ik de afgelopen dagen fotocollages en zo liet ik de rijkdom van het afgelopen jaar tot mij doordringen.
Zon, wind, regen.
Morgen, middag, avond.
Bos, water, zand en heide.
Tijdens iedere wandeling die ik maakte, ook al was dat vaak dezelfde, kleurde en vormde de omgeving zich.

Er restte mij niet veel anders te doen dan me te verwonderen, de schoonheid van de aarde te zien, te drinken en te ruiken.

Dankbaar was ik zo vele uren.
Dankbaar en gelukkig.

In mijn werk waren er veel uitdagingen. Door lockdown en maatregelen liepen activiteiten niet zoals bedacht en gepland. En toch kwamen er prachtige producten en goede samenwerkingen tot stand. Ik geniet het meest als ik samen met een team van mensen met diverse capaciteiten mooie dingen kan maken. En kansen waren er daarvoor volop. Verschillende mensen zochten mij op en vertrouwden mij. Daar ben ik dankbaar voor.
Supervisie en coaching blijft voor mij een vak dat ik met liefde uitoefen en waarin ik onder de indruk raak van de capaciteit van mensen.
Samen met mijn collega’s van de CHE ontwierp en gaf ik trainingen, ontwikkelde ik theater en spel, maakte ik trainingsmateriaal. Met Truusje ga ik iets nieuws maken in samenwerking met het lectoraat. Met theaterwerkplaats Orde der Dwazen trok ik op om te regisseren en theatertrainen. Ik voel me rijk als een koning, gewaardeerd en tegelijk uitgedaagd door de kennis en persoonlijke kwaliteit van de mensen met wie ik aan de slag ben.

Mijn anker is mijn lief, de Regenboogprins en mijn familie en vrienden. Dit jaar kwam ook Sis, de zus van de Regenboogprins veel in ons huis. Ze bracht altijd humor mee. Via mijn werk op de CHE en via Instagram @eenbijzondergewoonleven had ik contact met ouders van uithuisgeplaatste kinderen, gezinshuismoeders en andere pleegmoeders. Family-life is gecompliceerder als je pleegouder of pleegkind bent. Maar er kan meer dan je denkt, altijd!

Met vriendinnen en vrienden sprak ik over mezelf. Zo dankbaar ben ik voor hen. Voor hun vriendelijkheid en liefde voor mij, van waaruit ze net zo kritisch als bevestigend zijn, precies wat ik nodig heb. Ik realiseerde me tijdens het maken van de collage wel dat een aantal vriendinnen en gesprekken hier niet staan omdat we geen selfie hebben genomen tijdens het moment! In 2022 ga ik opnieuw voor vele vriendschapsmomenten! (En selfies met hen!)

In juli kwam de Spaanse Dante bij ons wonen. Een lief, bang, drollewapperig, trouw en ook eigenzinnig wezen. Hij veroverde onze genegenheid heel snel. Hopen dat de liefde van de hond dit jaar ook nog voor onze huisgenoot Gretske gaat komen, ze is toch echt heel erg lief… maar hoe krijg je dat idee ook in de hersens van een hond die dagelijks denkt dat er een indringer ons huis in komt?

En tenslotte was er het project Engage the Village. Zoveel echte momenten en echte ontmoetingen vonden er plaats. Makers en mensen uit de pleegzorgwereld ontmoeten elkaar waardoor talenten uitgewisseld werden en verhalen vereeuwigd. En het is nog niet klaar! Al weer twee podcasts zijn in de maak voor het nieuwe jaar en ook aan een liedje wordt weer gewerkt!

Zo terugkijkend was 2021 voor mij een goed en rijk jaar. Op naar het volgende.