‘Als… ‘ is het eerste woord van de titel van het boek. Als broers en zussen. Femmie Juffer, Lindy Popma en Monique Steenstra interviewden verschillende pleegbroers en zussen en adoptiebroers en zussen. Ze leven in één huis, maar komen niet uit dezelfde moederbuik.
Lillian van Rooij maakte de foto’s in het boek. Respectvol en natuurlijk brengt ze de jongeren in beeld. Geen van de koppels lijkt op elkaar. Soms zie je diverse culturele achtergronden of grote uiterlijke verschillen. Maar ook zie je wat ze verbindt. Een gedeelde hobby of waarde, een hond, speelgoed. In de interviews vertellen de jongeren hierover.
Terwijl ik het aan het lezen en kijken was dacht ik na over mijn eigen zus. En ik dacht aan de zus van de Regenboogprins.
Het bijzondere aan broers en zussen vind ik dat je ongebreideld kunt ruziemaken en toch enorm veel van elkaar houden. Je kunt elkaar steunen en beschermen, je kunt met elkaar lachen en je kunt ook tijdenlang elkaar niet spreken, en dan weer verder praten alsof je elkaar gisteren sprak. Je kunt vrienden zijn met een broer of zus, maar als je even geen vriendschap ervaart is de ander er toch. Soms dichtbij, soms wat verderop. Ik zie dat ook bij Sis en de Regenboogprins. Ze hebben elkaar, ook al wonen ze niet bij elkaar. In het boek vertellen sommige pleeg- of adoptie- broers en zussen dat ze een verbinding hebben gekregen waarvan ze denken dat die altijd blijft bestaan. Anderen vertellen dat ze denken dat ze als ze zelfstandig zijn hun broers en zussen vooral nog zullen zien bij familiebijeenkomsten maar verder niet. Het lekkere bij broers en zussen is, dat dat kan. Ik vind het (als er een gezonde verbinding is ontstaan) één van de mooiste en ontspannen verbindingen die er is. Het boekje is een aanrader wat mij betreft en goed betaalbaar. En het was ook nog eens heel leuk om ons  project Engage the Village achter in het boekje tegen te komen! Want ja… onze podcast ging hier ook over: