In de eerste week van de 40 dagen tijd schreef ik een aantal blogs over Ebba Pauli die in haar boek ‘De kluizenaar’ op zoek ging naar hoe ze het goede leven kon leiden. Ik las eigenlijk telkens dezelfde boodschap; namelijk dat de wereld een vraag aan je stelt die je te beantwoorden hebt. Dat die vraag niet zo maar beantwoord is, dat er in feite misschien wel veel meer vragen komen als je tracht de vraag te beantwoorden en dat lijden bestaat en je er mee moet dealen, hoe dan ook en dat de weg daarin openheid en ontvankelijkheid is.

De tweede week heb ik een aantal filmpjes geüpload waarin Brother David Steindl Rast, de monnik die een leven van dankbaarheid en verwondering en liefde predikt en verwoordt. Met zijn ideeën kreeg de eerste week nog meer diepgang. Ik eindigde met zijn definitie van de liefde. Het ten volle ‘ja’ dat je kunt antwoorden en leven. Het leven in verbondenheid.

De komende week ga ik op zoek naar hoe mensen ervoor kiezen om in liefde en verbondenheid te leven. Ik begin met een filmpje over Simone Weil. Ik verwonder en verbaas me over haar solidariteit. Haar loyaliteit was zo sterk dat ze regelmatig ontberingen doorstond als gevolg van haar keuze om solidair te zijn aan allerlei groepen mensen die onderdrukt werden. Ze overleed toen ze 34 was.