Gisteren schreef ik over Nadia Bolz Weber, die ik voor het eerst hoorde spreken op het Greenbeltfestival in Engeland. Ik kwam op datzelfde festival Pádraig Ó Tuama. tegen. Eerst als degene die me enthousiast maakte voor ‘waargebeurd storytelling’. Later als dichter. En nog later als de leider van de Corrymeela community in Ierland. Net zoals Nadia brengt Padraig zijn luisteraars bij het verrassende van het gewone. ‘Niets menselijks is gelovigen vreemd’ zou een uitspraak van hem kunnen zijn. Niet de vooruitgang, de prosperity, staat centraal in zijn spirituele perspectief, maar de gedeelde menselijkheid. Het leven in verbondenheid, het inclusieve leven. Dit gedicht over eenzaamheid illustreert iets van zijn denkbeelden: