Tussen goede vrijdag en paaszondag zit een stille zaterdag. Jezus is dood. Begraven. Voor mij is het altijd een beetje vreemde dag. Een dag waar het leven van alle dag gewoon verder gaat ook al is Hij dood.

Ik sta gewoon op. Versier eieren voor zondag, ga met de regenboogprins en een vriendinnetje naar de film en zal ook even op het Domplein naar een enorm kussengevecht gaan kijken. In mijn achterhoofd zit een foto van een MacDonaldsdekseltje dat ik vorig jaar bewerkte als symbool voor onze plasticmaatschappij. Een ronde circel in verschillende kleuren blauw dat staat voor het mysterie van het bovennatuurlijke. Want ik weet dat er lijden is, maar ik weet ook dat de dood niet het laatste woord heeft. (Of hoop ik dat?)

Terwijl het leven van vandaag gewoon door gaat rest mij, na 40 dagen bloggen, de vraag hoe  het lijden dit jaar over zal gaan in hoop. Wat zal het beeld van de opstanding zijn morgen? Ook daarover  zit een plaatje in mijn hoofd. Morgen weet ik of ik die zal posten.