Stine Jensen schreef in Filosofiemagazine een column met de titel ‘Faalmoed’. Ze noemde de psycholoog Haushofer die een faal CV heeft gemaakt. Ze beschrijft falen als een mogelijkheid tot verandering en vernieuwing. Het triggerde me. Want ja, ik ben het in theorie wel met haar eens. Ik gebruik het principe als ik acteer of regisseer.  Zelfs een superheld krijgt pas sympathie als er ook iets is waarin hij of zij faalt. Ik gebruik het ook als ik doceer over bijvoorbeeld creativiteit. En ik ben best goed geworden in faal- en sukkelspelletjes en verhalen. Maar een faal CV dat is nog wel wat anders.

‘Anders’ is het thema van deze week, dus ok, ik doe een poging tot een faal CV.

1. Toen ik 3 was, slaagde ik er niet langer in het middelpunt van ons gezin te zijn. Ik kreeg een zusje.

2. Toen ik 8 was, was ik met gym altijd de eennalaatste die gekozen werd bij partijenspel.

3. Toen ik 11 was, speelde ik niet de hoofdrol in de musical, maar had nog net 3 zinnen tekst als kikker 4.

4. Toen ik 15 was, hadden al mijn vriendinnen al hun eerste kus gehad,

5. Ik ging van 3 VWO naar 4 HAVO omdat al mijn leerkrachten dachten dat ik hun vak wrs niet op VWO niveau kon doen, ik kon wel goed onthouden, maar ‘had niet genoeg inzicht’.

6. Ik bleef vervolgens zitten in 4 HAVO omdat het daar zo gezellig was en omdat ik echt heel slecht was in scheikunde en biologie wat ik niet kon maar wel gekozen had omdat ik misschien wel verpleegkundige wilde worden (wat ik gelukkig voor de rest van de wereld niet ben geworden).

7. Toen ik 21 was schreef ik een toneelstuk voor een festival dat door de theaterverantwoordelijke totaal vernietigend werd beoordeeld en dus ook nooit op de planken is gekomen.

8. Een paar jaar later schreef ik er nog 1, die kwam wel op de planken, maar kreeg veel slechte recensies.

9. Toen ik 25 was, hadden al mijn vriendinnen een vaste partner of waren getrouwd.

10. Toen ik 35 was had iedereen kinderen.

Ik laat het hier maar even bij, anders ga ik mezelf met terugwerkende kracht nog erg zielig vinden (en bovendien herinner ik me op dit moment steeds meer dingen die ik allang had verdrongen).

Ik mag nu naar het leuke deel. Hoe hebben al die dingen geleidt tot verandering en vernieuwing? Door het krijgen van een zusje stond ik mijn positie van het middelpunt af en kreeg er een grote en humorvolle liefde voor terug. Doordat ik altijd op het bankje zat ontwikkelde ik een sterke empathie voor het zwakke in mensen en kon ik ook heel veel liedjes van acda & de munnik meezingen. Die ‘kikker 4’ zorgde ervoor dat ik vanaf de middelbare school wel aangaf wat ik wilde en ophield met muurbloempje spelen.  Op mijn 16e kreeg ik  mijn eerste kus en later bleek dat ik helemaal niet de enige was. Op de HAVO heb ik 3 jaar lang zo ongelofelijk veel plezier gehad en hoorde ik plotseling bij die leuke alternatieve en kunstzinnige groep (en hun docenten). Ik had het niet willen missen. Met het theater en huwelijk is het met veel vallen en opstaan helemaal goedgekomen en ook een bijzonder lieve zoon meldde zich aan die ook niet van partijenspel houdt wat ik nog steeds heel goed kan begrijpen.

Dus ja… doordat de dingen niet gingen zoals ik me ze voorstelde, wezen ze me vaak de weg naar iets anders. Beters vaak ook. Ik vind het wel wat zo’n faal CV.

(Met sporten is het helaas nooit goedgekomen, dat doe ik nog steeds echt alleen omdat het moet)