Theaterlezing

op

‘Ik had de hele tijd een brok in mijn keel toen ik naar de show keek’  zei Anda, moeder van 4 (uit huis geplaatste) kinderen.

Foto: Jeugdformaat

Voor het Lectoraat Jeugd en Gezin ontwikkelde ik op basis van het onderzoek ‘Jouw gezin, mijn zorg’ een theaterlezing
Samenwerking tussen ouders van  uit huis geplaatste kinderen en pleegouders of gezinshuisouders stond centraal. In opdracht van de organisatie Jeugdformaat, die samenwerking met ouders als speerpunt heeft, waren we te gast in de prachtige Rijswijkse Schouwburg.

Na de lezing leidde ik het panelgesprek waar een manager, pleegzorgwerker, ouder en gezinshuisouder van Jeugdformaat in participeerden samen met een beleidsmedewerker van de gemeente en Ellen Schep, onderzoeker van het Lectoraat Jeugd en Gezin van de CHE.
In de zaal zaten professionals van Jeugdformaat, maar ook enkele Jeugdbeschermers, Simba, pleegouders en gezinshuisouders.
Tijdens het interactieve deel er heel snel een gesprek tussen de zaal en het panel ontstond. Mensen wilden echt samen nadenken over hoe we tot betere samenwerking zouden kunnen komen. Eigenlijk maakte het niet zoveel uit of je nou op het podium zat, of in de zaal. En daar werd ik zo blij van.

’Als je niet meer met elkaar kunt praten is de verbinding verbroken, het eerste wat je moet doen is die verbinding weer tot stand brengen, en dat kan niet anders dan door kwetsbaar te zijn, door toe te geven dat je iets verkeerd hebt gedaan of dat je iets niet weet. Dit moet ik doen, als gezinshuisouder, maar ik vind dat iedere professional die plaatsingen begeleid, dat ook moet doen.’  zei Pia, gezinshuisouder.

Lees verder →

Wat is Verleden tijd

op

De Regenboogprins is in de puberteit beland en vol verwondering kijk ik naar wat dat met hem doet. Ik zie hoe zijn lichaam verandert en zijn gezicht. Hoe hij langer wordt en zijn voeten groter. Hoe hij plotseling bezig is met zijn klas en klasgenoten en met er wel en niet bij horen. Hoe hij soms moppert en zeurt en ook hoe hij totaal van de wereld kan zijn als ik hem een opdracht geef, waardoor er tien minuten later nog niets is gebeurd.  Allemaal zaken die horen bij een 14-jarige en ook dus bij deze 14-jarige.

Vandaag had de prins een huilbui, Een flinke. Zo eentje waar het hele leven en alle pijn die hij daarin heeft opgedaan voorbij komen. Een bui vol verdriet en woede. En na het verdriet en de woede kwam de wroeging en nieuw verdriet. Wroeging over eerdere buien, over woorden die hij in het verleden heeft  geroepen, over nare dingen die hij heeft gedacht. Schuldbewust is hij dan en hij keert dat gevoel naar zichzelf. Hij zegt dat hij zichzelf ziet als iemand die bloed uitspuugt.

Mijn  lieve puber, onze Regenboogprins  heeft een bijzondere geest. Niet voor niets houdt hij van Dali en andere surrealistische schilders en kunstenaars. In zijn hoofd  zitten allerlei surrealistische taferelen. Gevoelens zetten zich om in beelden. Fijne gevoelens leveren grappige beelden op, nare gevoelens bedreigende.  Lees verder →

Shaking the tree!

op

Vandaaag is het Internationale vrouwendag!
Dat jij kleine babygirl mag opgroeien tot een trotse sterke vrouw.
Dat jij meisjelief de mensen zal volgen die je een weg wijzen waardoor je weet wie je bent en waar je voor staat.
Dat jij tienermeisje je niet laat vangen in beelden van anderen over wie je moet zijn en hoe je je moet kleden.
Dat jij, meisje in jongenslijf, gezien en geaccepteerd zal worden zoals je bent.
Dat jij moeder voor jouw dochters en zonen  zo betrouwbaar en veilig zal zijn, dat zij de ruimte voelen om op te groeien tot volwassen mensen  die rechtvaardig, liefdevol en verantwoordelijk kunnen leven zonder zichzelf te kort te doen.
Dat jij, vrouw die gevangen zit in een relatie van geweld en misbruik, de moed zal vinden hulp te zoeken. En dat jij, vrouw die meer ziet dan anderen, andere vrouwen wegen wijst, als ze die niet zelf kunnen vinden.
Dat jij, grootmoeder, de  wrange teleurstellingen in je leven om wist  te zetten in innerlijke kracht en wijsheid en dit deelt met de mensen die na jou komen.
Dat jij, vrouw die het leven gaat verlaten, degenen die zonder jou verder moeten zo achterlaat dat ze met trots en liefde aan je denken.

En dat wij vrouwen elkaars steunende zussen zijn in plaats van bemoeizuchtige tantes.

En als dat allemaal even niet lukt! Laten we dan de boom schudden! Heel hard!