Een wereld zonder ons, oftewel Homo Stupides?

Charissa Bakema op 28/11/2018

De aanleiding:

Bij de Christelijke Hogeschool Ede sloegen wij als creatieve ontwikkelaars, samen met de neurokenners de handen ineen en bedachten een klein festival over een aantal grote technologische ontwikkelingen waar studenten vanuit wetenschappelijk en kunstperspectief in participeren. Dit festival zal op 28 Januari 2019 plaatsvinden in Cultura in Ede. Vijf thema’s komen in gesprekken en discussies telkens terug als het gaat om de morele doordenking van de toekomst: de Homo Deus; de Cyborg; privacy; geest, ziel en lichaam & toekomstige beroepen.

Lees verder →

The ballad of buster Sgruggs

Charissa Bakema op 25/11/2018

“Mensen houden van verhalen. Ze zijn net als de personen in die verhalen, tenminste; deels..” . Dit is een zin uit de Netflixfilm THE BALLAD OF BUSTER SGRUGGS van The Coen Brothers. Gisteravond heb ik de film met veel plezier gekeken. De bovenstaande zin vertelt eigenlijk precies wat ik bij deze filmmakers zo waardeer. Hun films staan aan de ene kant mijlenver bij mij vandaan. Ik ben immers geen cowboy, heb geen wapen en het doden van mensen hoop ik nooit te doen. En toch herken ik mijzelf in de mannen en vrouwen die de Coenfilms bevolken. Ik herken hun vragen, hun onzekerheid, hun opgetogenheid, ik herken het streven naar werkelijk bestaan, de tederheid, de lafheid en de moed. Ik herken het willen winnen en het verliezen. De Coen brothers zijn meester in het stileren van deze aspecten van menselijkheid. THE BALLAD OF BUSTER SCRUGGS laat dit meesterschap opnieuw aan mij zien. Daarnaast ben ik onder de indruk van hoe zij vormgeven. In deze film is het alsof ik een boek lees door de ogen van iemand anders. Ik kijk naar een film, maar ik beleef een boek.

Het lijkt me helder: Ik beveel de film van harte aan. Hou er rekening mee dat het een western is, er worden behoorlijk wat mensen neergeknald.

Verbeeldingskracht

Charissa Bakema op 21/11/2018

De eerste helft van de herfst keek ik omhoog. Ik keek omhoog en zag de rijkdom aan kleurschakeringen in de bomen. Van diepgroen transformeerden de bomen naar warmgeel, lichtbruin, dieprood, gloeiend oranje. De laagstaande zon gaf de kleuren nog meer dynamiek. Ik keek, ik rook, ik keek en ik voelde hoe de herfst mijn liefde zoals ieder jaar langzaam maar zeker veroverde en betoverde. Ik wilde haar hebben, ik wilde haar schilderen en fotograferen en heel soms, heel soms lukte het me iets van haar schoonheid te vangen.

In het deel van de herfst waar we nu zijn, kijk ik naar de grond. De meeste bladeren zijn gevallen en liggen op de grond om straks langzaam maar zeker weg te rotten om zo weer nieuw leven nieuwe kansen te geven. Ik kijk naar de grond en waar ik eerst naar de kleuren keek, kijk ik nu naar de vorm. Ieder blad heeft zijn eigen vorm. Er zijn grote en kleine bladeren, dunne, dikke, hoekige, ronde, hartvormige, gevlekte, effen, gekreukt en glad, vol gaten of helemaal gaaf. Ik vind ze leuk die blaadjes. Grappig ook.

Ik kijk naar de blaadjes en bedenk me wat ze ook zouden kunnen zijn. Ik kijk en kijk en dan ga ik ze zien! De bladvisjes. Ze zwemmen voor mijn voeten, speels, vrolijk, grappig. Soms als minimonsters, maar van die grappige die ik ook in ‘monsters en co’ tegen zou kunnen komen. Ik maak foto’s en ga naar huis. Ik pak mijn boek en al snel komen ze tevoorschijn. De bladvissen en diepzeekruipers en af en toe een blinsect.

De verbeelding begint te stromen.

Langzaam optrekkende mist.

Charissa Bakema op 10/11/2018

Het was een week om niet snel te vergeten.

Op maandagavond zag ik Marjon Moed, zij presenteerde de documentaire Single, waarin ze op zoek ging naar het antwoord op de vraag ‘Waarom heb ik geen man?’. Aan het eind van de avond zei ze ‘alles begint met één’. Die zin bracht me direct terug naar de theateravond met Lotte van den Berg (vorige blog) waar ik me los moest maken van de groep om een andere keuze te kunnen maken. Ik was toen alleen en bleef ook lange tijd alleen. Lees verder →

Mist

Charissa Bakema op 04/11/2018

Als je naar me kijkt

zie jij dan ook

half leeg

zoals ik zie bij jou? Anne-Roos van der Meijden

Begin september begonnen 19 studenten en 8 docenten een nieuw avontuur. De CHE minor ‘Art & Creativity, die ik samen met een aantal collega’s heb ontwikkeld, werd voor de eerste keer uitgevoerd. De komende week is de laatste week van het programma. We sluiten het makersdeel af in het theater. Iedere student heeft iets persoonlijks gemaakt. Als je wilt kun je erbij zijn.

6 November 20.00 Cultura Ede: Mist