Sommige beelden moet je vooral zelf laten spreken.
In de 4e week van de 40 dagen tijd probeer ik een aantal Jezus-portretten te vinden die iets uitstralen van diversiteit en inclusiviteit. Zelf ben ik met een westers jezusbeeld opgegroeid. Een man met een witte jurk, lang bruin haar en een vriendelijk gezicht met daarin heldere blauwe of bruine ogen. Inmiddels kom ik regelmatig beelden tegen die andere perspectieven op en kanten van Jezus laten zien. Ik begin dus maar met een samengesteld beeld. Daar moeten we het tenslotte mee doen, met interpretaties van dat eeuwenoude verhaal over een Mens, die vele namen is toegekend en die voor mij van grote betekenis is. Interpretaties gerelateerd aan tijd, samenlevingen en culturen. Soms zullen er ook vragen of emoties aan een beeld gekoppeld zijn. Mocht je nog een gaaf beeld weten, laat het me weten.
Tijdens de 40 dagen tijd blog ik over allerlei mensen die bezig zijn met zingeving. Op zondag post ik een filmpje van een kleinkunstenaar. De eerste week van Daniel Lohues, de tweede van Stef Bos en deze week heb ik voor een filmpje van Wende gekozen. Enjoy.
Ik denk dat het vier of vijf jaar geleden is dat ik haar voor het eerst ontmoette in de synagoge van de liberaal Joodse gemeente in Utrecht. We waren met een groep mensen aan het wandelen door Utrecht tijdens een Zin Route georganiseerd door Blossom030. Niemand kende elkaar, we voelden ons dus wat ongemakkelijk tijdens onze gesprekken over persoonlijke zingevingsvragen. Maar zodra de rabbijn binnenkwam veranderde er iets. De rabbijn was een vrouw (!) van in de 70. Ze stelde zich voor als Navah Tehila, benoemde direct dat haar lijf nogal trilde (Parkinson) en nodigde ons om indien mogelijk mee te trillen. Iedereen begon te lachen. De sfeer in de groep ontspande door haar aanwezigheid. Ze straalde kracht en gezag uit en tegelijk was ze kwetsbaar en klein. Uiteraard gingen we samen zingen. In het Hebreeuws dat we niet spraken. Niemand protesteerde, niemand vond het gek. Iedereen deed mee. Lees verder →
Ik las van Rachel Held Evans als eerste haar boek ‘De deugdzame huisvrouw’ waarbij ze een jaar lang letterlijk probeerde te leven zoals de bijbel voorschrijft. Dat leidde uiteraard tot allerlei humorvolle situaties, maar ook tot de bevrijding van het lezen zonder de context mee te nemen. Ik leerde haar op deze manier kennen als een intelligente vrouw die vragen stelt aan allerlei aannames die over geloof en de bijbel gaan. Ze stelt deze vragen en komt vaak tot andere antwoorden dan de traditie waar ze uit komt. Dat maakt haar lastig voor haar omgeving. Ik kan me ook voorstellen dat het soms eenzaam is. Ik herken dat ook. Dat je tussen allemaal enthousiaste kerkgangers zit en zelf eigenlijk niet precies weet waarom je daar zit. Of dat je luistert naar een preek waar je haren van overeind gaan staan en je mag niets terugzeggen.