Een vogel wordt een vis.
De trap wordt een vogel.
De wolk verdwijnt in een zee.
‘0de aan Escher’
Geschreven door: de regenboogprins
Soms wonen mensen met elkaar, ook al is het niet in hetzelfde huis. Soms leven mensen met elkaar, ook al hebben ze een verschillende tuin.
Al een aantal jaren vier ik het leven met Blossom030, een kleine community. En als je een paar jaar met elkaar oploopt, deel je niet meer alleen je successen en je optimisme. Je deelt ook je irritante eigenschappen, je ongeloof en je verdriet. Als dat tenminste mag, als dat kan in die community. Er onstaat een natuurlijk evenwicht. Soms pakt iemand even iemands hand als die dat nodig heeft. Soms is het nodig om elkaar terecht te wijzen. En vaak, heel vaak krijgen we geweldige ideeeen waarvan 80% weer in de koelkast wordt gezet omdat er te weinig tijd is om ze uit te voeren. Ik geniet van deze kleine community. Afgelopen zondag dachten we na over ziekte en dood en nieuw leven. Soms gebeuren vreugdevolle dingen precies gelijk met vreselijke dingen. Als dat gebeurt weten we soms even niet meer wie we zijn. De Gebeurtenissen brengen ons uit ons evenwicht. Terwijl ik luisterde naar de stemmen om mij heen, ontspon zich het volgende verhaal:
Op 22 April organiseert de school een sponsorloop. Doel van deze sponsorloop is om zoveel mogelijk geld in te zamelen tegen de ziekte ALS
Zo begon de brief die ik uit de tas van de regenboogprins viste.
– “Weet je wat dit is?” zei ik.
– “Nee?”
– “Je mag mensen gaan vragen of ze jou willen sponsoren.”
– “Wat is dat?” Lees verder →
Regenboogprins: Ik droomde dat er een hele grote parachute was. Hij was in de lucht en Egbert zag hem en ik ook. Toen zei Egbert, ‘zullen we hem ophangen?’ En dat deden we, we hingen hem over een rood hekje. Kijk, zo’n hekje! (Wijst naar een # op een vrachtwagen). Maar dat kan natuurlijk helemaal niet in het echt he?
De regenboogprins krijgt in zijn klas diamantjes voor alle goed gedrag dat hij laat zien. De behaviouristische leertheorie ligt achter deze onderwijsvisie. Als we thuis met elkaar praten over hoe het gaat op school zegt hij vaak als het niet zo goed ging, ‘ vindt de juf mij dan nog steeds lief?’ In het hoofd en hart van de regenboogprins heeft zich de vraag genesteld dat als je je niet goed gedraagt, je niet meer lief gevonden wordt. De regenboogprins is hier bang voor. Hij heeft weinig vertrouwen in wie hij is als persoon.
Ik vraag me af wat er zou gebeuren als in alle omgevingen waar de prns is de dag zou beginnen met de bevestiging van wie hij is. Namelijk een geliefd en gewenst mens, dat briljant is. Dat hij er mag zijn, ook in zijn ‘anders dan anderen’ zijn.
Door goed gedrag worden we geaccepteerd door de maatschappij, we kunnen dan samenleven met anderen. Door de bevestiging van wie we zijn in onze uniekheid, krijgen we vertrouwen in onszelf. Ik ga de bovenstaande video nu naar de lieve juf van de regenboogprins appen. Ze gaat er vast iets goeds mee doen.