Meestal begint het in December. De evaluatie van het jaar dat gaat eindigen. Maar in 2015 liep het heel anders. Begin december was ik hard aan het studeren. Ergens in mijn achterhoofd zat ‘de evaluatiewandeling met goede vriend’ en ik ging inderdaad wandelen, maar in plaats van de reflectie op het leven ontspon zich een gesprek over onderwijs en onderwijsveranderaars. Sinds september studeer ik. En aangezien ik een praktijkmens en creatieveling ben, word ik s nachts wakker omdat dan de theorieën zich om hebben gezet in ideeen, ontwerpen, revoluties. In het Engels. Blijkbaar is de Engelse taal het kanaal voor mijn intuitie geworden. Mijn verstand en gevoel stoeien om een nieuw evenwicht te vinden. 

Studeren is enerverend. Leren hou ik van. Ik ben er zelfs aan verslingerd (zolang het niet ingesnoerd wordt in procedures en machtsbolwerken).  Ik hou ervan om me te ontwikkelen. Niets boeit mij zo als een mens in ontwikkeling. Of metaforisch gezegd..niets boeit mij zo als de mens die kruipt en vecht om vleugels te hebben.

De afgelopen dagen spraken mijn lief, de regenboogprins en ik over 2015 en wat daar bijzonder aan was. Een beetje schuldig bleef ik maar noemen dat ik zo genoot van mijn studie. ‘Maar is de rest dan minder belangrijk?’ Zei een klein stemmetje in mij.

Vanmorgen maakte ik een wandeling. Langzaam stroomde het leven van 2015 door me heen en ik voelde de liefde voor mijn lief, de regenboogprins, mijn familie, mijn vrienden, Blossom030, mijn collega’s. Ik heb me dit jaar verbaasd, verwonderd, verbonden, verdrietig, verontwaardigd en vrolijk gevoeld. Het leven openbaart zich aan mij in mijn emoties. Daardoor voel ik dat ik leef. Dankbaar en gelukkig ben ik voor de mensen die me omringen. 2015 is voor mij een jaar die draaide van het extraverte, naar mijn introverte kant. De grote wereld hou ik niet goed bij. Maar in het klein koester ik mijn kostbare kapitaal.