Soms kom je iets tegen wat een zodanig zeldzaam verschijnsel lijkt, dat je je erover verwonderen kan. Je verbaast je erover dat het nog bestaat in een actieve vorm! Ik kwam een dergelijk verschijnsel een aantal weken geleden tegen toen ik van mijn huis onderweg was naar de stad.

Ik fietste naar de stad toen ik naast het fietspad een wat oudere man op een openbaar stukje grasveld met sloot, papiertjes en ander vuil van de grond zag prikken met een provisorische vuilprikker, waarna hij het vervolgens in zijn zelf meegebrachte Jumbo plastic zak stopte. Deze man was een stuk openbaar gebied aan het schoonmaken! Dat was al een bijzonderheid op zich, maar het werd nog mooier.

Ruim een uur later fietste ik namelijk terug naar huis langs hetzelfde fietspad, en dezelfde man was nog steeds bezig om alle vuil op te ruimen, nu een stukje verderop aan de overkant van de sloot. Voorzichtig prikte de man een stuk zwerfafval uit het gras, terwijl even verderop een zwaan rustig in de sloot dobberde. Deze man had duidelijk als doel om dit kleine stukje natuur schoon te houden. Zijn toewijding daarin vond ik bewonderenswaardig en mooi om te zien.

Een stuk toewijding, of het nou aan de sloot bij de voordeur is, of aan een wat oudere buurvrouw die je gaat helpen met boodschappen doen, toewijding maakt deze wereld meestal een stukje mooier. Meestal, want tja, een extreem toegewijde strijder van welke groepering dan ook is uiteraard een heel ander verhaal! (en ja, inderdaad, in zijn beleving uiteraard niet, dat maakt het ook weer relatief helaas).

Los van alle meningen erover, het zette mij weer even stil. Toewijding, prachtig!