De hele dag vult hij zijn tijd en vraagt af en toe: ‘hoe lang duurt het nog voor ik cadeautjes krijg?’ Als hij in bed ligt schuif ik er even naast. Mijn hoofd naast die van hem. ‘Morgen ben ik 8’  fluistert hij. Dan is hij even stil. ‘Wel jammer dat ik dan niet meer 7 ben.’ En nog een paar tellen later. ‘Ik moet er bijna van huilen’.

De regenboogprins weet altijd zo kernachtig aan te geven hoe het vaak is in het leven. Reikhalzend kijk je soms uit naar wat nieuws. En als het zo ver is neem je toch ook met een kleine of soms een grote traan afscheid van wat niet meer is. Een ware levenskunstenaar heeft het leven van lief en mij verrijkt.