Na een onstuimige april, begon  de maand mei ook met een paar stormachtige regenachtige dagen. Met lief en Regenboogprins ben ik een weekje in ons chalet.  ‘April doet wat ie wil, maar mei geeft nog geen zonneschijn’ zegt de Regenboogprins na een paar dagen van wind en regenbuien. Ondertussen kijk ik naar foto’s van prachtige kleurige, soms donker, dan weer lichte luchten. Foto’s die vrienden her en der online posten. De Regenboogprins moppert nog wat door tot ik zeg; ‘maar in mei leggen wel de vogels een ei!’  en hem wijs op een nestje dat gebouwd is in de hoek van het chalet, bovenop op ons wasrek tijdens de week dat we niet bij ons chalet waren.  Een merel zit er bovenop en houdt ons scherp in de gaten.  Vanaf dat moment doen we onze deur voorzichtig open en kijken we iedere keer als we naar buiten gaan of de merel er nog zit. Ondertussen, zo’n 700 meter verderop op de archemerberg gebeurt er ook een klein wonder. Er is een lammergier gesignaleerd. Als ik mijn ochtendwandeling maak, zie ik vanzelf een groepje mensen langs de kant van de weg, in groene pakken, gewapend met enorme kijkers en telelenzen. En als ik in één van de kijkers kijk, zie ik inderdaad een enorme vogel op een boomstronk zitten ergens op de hei. Het is heel bijzonder, dat merk ik als de dagen erna, het zandpad naast het enorme veld waar de lammergier zit, steeds dichtbevolkter wordt, want iedereen wil de lammergier zien. Zo denk ik deze dagen aan lammergieren, broedende merels, regenbuien, luchten en zonneschijn. Zo klus ik wat aan ons huisje, zo bezoek ik mijn ouders, ontmoet mijn schoonouders, zo heb ik onverwachte ontmoetingen en lees ik ‘Fresia’s voor mevrouw Brak’. Heerlijk toch?
In al zijn onstuimigheid begint mei best goed! En met jonge vogeltjes in het vooruitzicht heb ik al weer zin in de volgende weekenden van mei!

.