Huilen als een volwassene

Zevenentachtig jaar is hij geworden vandaag. Mijn lieve oude vader. Nog twee jaar en dan is hij zijn langstlevende oude zuster gepasseerd. Hij had niet gedacht dat hij zo ver zou komen. De laatste maand gaat hij iedere dag met de taxi naar het ziekenhuis voor een bestraling. ‘Heel ontspannen’ noemt hij het. ‘Nergens last van’.  Lees verder →

Zussen en de Sociale Basis.

Gisteren speelden mijn maatje Tabitha van Dongen en ik twee zussen. Diana (links) en Petra (rechts) Verhoef. We waren uitgenodigd op een oogstfeest georganiseerd door de gemeente Ede over de sociale basis. Uiteraard hebben we het zowel qua vorm als qua inhoud grondig voorbereid.
De zussen begrepen niet alles helemaal goed. Was de sociale basis nu al het vrijwilligerswerk in samenwerking met de gemeente, of zowel professioneel als vrijwilligerswerk? Of was het de onderliggende betrokkenheid, het cement dat de samenleving staande hield? Ieder gesprek met enthousiast betrokken mensen leverde nieuwe informatie op en zo ontstond zo langzamerhand een beeld. Een beeld in beweging. Wat we tijdens de voorbereiding en gisteren tijdens het oogstfeest in ieder geval merkten, was hoe groot de betrokkenheid en bevlogenheid van ieder individu was voor zijn eigen organisatie of functie. En ook hoe leuk iedereen het vond om mensen te spreken van andere organisaties en clubs. En tegelijk merkten we nog veel reserve, onbekendheid met elkaar, taal en cultuurverschillen. Als zus Petra was ik enthousiast over de sociale basis en vooral over wat ik daar in kon doen. Als mezelf ben ik ook enthousiast omdat waar gemeentes echt samen gaan werken met vrijwilligersinitiatieven en professionele organisatie en bereid zijn om beleidstaal om te zetten in ‘gewone’ burgertaal, er hoopvolle verbindingen gaan ontstaan. Als je elkaar kent verwijs je makkelijker door, kies je soms dingen niet te doen, leer je elkaar beter vertrouwen. Ik hoop dat dit oogstfeest over een jaar nog eens herhaald wordt en steeds meer mensen hebben gemerkt dat ze iets goeds hebben ontdekt en gedaan.

Zus Diana’s persoonlijke hoogtepunt was het moment dat ze met haar knuffelhond (die Petra per ongeluk als cadeau had bedacht voor een projectgroep) op de foto mocht met de wethouder. Oudste zus Petra gunde dat wel aan Diana.
En nu zijn we een dag verder. En ik ben vrolijk en dankbaar dat mijn goede collega Anne Frouk (foto hierboven rechts) ons vroeg voor dit feest, en de ontmoeting met leuke mensen van de gemeente.. Nu even uitrusten en vanavond weer theaterles geven.

Spiegelingen (boekenblog)

Bij mij in de buurt staan twee minibibliotheekjes. Ik vind het leuk om daar boeken uit te halen omdat er altijd boeken staan die ik niet gezien zou hebben in de boekwinkel, of die ik had laten liggen omdat de vormgeving me niet aanstond.

Zo vind ik het boek ‘Spiegelingen’ van Eleanor Bailey. De voorkant spreekt me niet aan, maar de ondertitel wel: ‘Vier vrouwen verbonden door een verborgen erfenis’. Het boek gaat over een overgrootmoeder, grootmoeder, moeder en dochter en hoe het pijnlijke verleden van de eerste het leven van de rest die na haar komt beïnvloedt. Hoewel ik dat het hele boek voel, weet ik pas aan het einde wat er is gebeurd. De mannen van de laatste twee generatie vrouwen helpen in het herstel van wat gebeurd is.

Het boek leest lekker weg en ondanks dat het leven wat beschreven is, zwaar is en pijnlijk, is er ook veel humor en hoop. Vind je vrouwen en generaties een leuk thema? Dan is dit boek leuk om te lezen.

 

 

 

Het hangt in de lucht.

In januari 2020 besloot ik dat ik het anders wilde. Met hart en ziel had ik jarenlang lesgegeven aan social work studenten en later ook aan educatie, journalistiek en theologie.  Maar ik merkte dat ik me steeds meer vast voelde zitten. De systeemjas paste me niet meer. Ik ging in gesprek met mijn werkgever en ik vond een andere meer passende jas in de vorm van een dag per week aan de slag voor het lectoraat Jeugd en Gezin. Daarnaast zou ik dan mijn eigen bedrijf verder vorm gaan geven en ook mijn pleegzoon kunnen helpen om de overgang naar het voortgezet onderwijs te maken.  Ik praatte veel met vrienden en zij stimuleerden me de weg te gaan die ik had bedacht. Lees verder →