In een witte villa in Dalfsen zit ik op een houten stoel, terwijl Anne-Marth en Roy trouwen, Een van de getuigen spreekt en zegt dat mensen als ze veel met elkaar optrekken, steeds meer op elkaar gaan lijken. Hij eindigt zijn korte speech met de vraag; en als jij dan over 20 jaar in zijn gezicht kijkt; wie zie je dan? Lees verder →
Gevonden herinneringen.
De thee en koffie is ingeschonken. Nog een beetje onwennig maar ook verwachtingsvol zit ik op mijn stoel te kijken naar de mensen bij wie ik te gast ben. Het hoofdstuk ‘Verlies’ uit mijn boek ‘De verhalenkathedraal’ is uitgangspunt voor deze avond. Als ik het thema introduceer verschijnen verschillende denkrimpels boven ogen. Alsof er in ieders geheugenpaleis wordt gezocht naar mogelijk te delen herinneringen. Ik begin met het voorlezen van het verhaal over mijn boekenrekje. Zes minuten later is de kamer gevuld met bijzondere dingen. Nou ja, bijzonder…. een vergeelde pannenlap, een handspiegeltje, een hoed, een tijdens een vakantie gekocht sieraad en een babytruitje zeggen in eerste instantie weinig.
Kunstvoorkeur van de regenboogprins
We staan relaxed op. De regenboogprins eet zijn yoghurt met cornflakes en samen kijken we naar het schoolwerk van de afgelopen week. Bij het vak nieuwsbegrip ging het deze week over de twee schilderijen van Rembrandt die Nederland graag wil hebben. (Althans, een deel van de samenleving). Dit gesprek vindt plaats aan de eettafel:
Vraag en uitleg.
Regenboogprins: CHarissa hoe veel landen zijn er in de wereld?
Ik: geen idee
Regenboogprins: wel 5000
ik: echt waar ? Ik zal het eens nazoeken (het blijken er 195 erkende te zijn, wat ik best weinig vind)
Deep!
De laatste tijd hoor ik het woord telkens in allerlei disciplines. Ik ben ooit opgeleid als hulpverlener waardoor ik begin jaren ’90 het woord al goed kende. ‘Je kunt altijd dieper’ riepen mijn vrienden en ik als we met elkaar de krochten van onze ziel onderzochten.
