Geslaagd en BillieBillieBOB (de Regenboogprins en zijn vriend, en de wonderbare Wouter)

In juni belde, na een spannende week, de mentor van de Regenboogprins dat hij geslaagd was voor zijn VMBO! YES!!!!!! Het is hem gelukt!!!! Alle ouders en pleegouders en begeleiders en vrienden waren supertrots op hem! En hij was ook trots, alhoewel hij ‘wel al had verwacht dat hij zou slagen’. Op 4 juli 2024 ontving hij zijn diploma! Voor ons was het een 2e mijlpaal! Eerst de basisschool overleefd en volbracht, nu de middelbare school. Na de vakantie begint de volgende mijlpaal. Het MBO. Opnieuw zal het een challenge zijn voor ons allen, en opnieuw laten wij de Regenboogprins weten; probeer het maar, lukt het niet, dan zoeken we wel wat anders! Geeft niets.

Maar voor we aan het nieuwe avontuur konden beginnen moest er eerst gefeest worden!
We vonden een prachtig plekje bij ‘Food for Good’ in Utrecht. Een prachtige tuin vol bloemen, kruiden, fruit en groenten. De Regenboogprins houdt van tuinen en bloemen, vogels en insecten (als ze niet te dicht bij hem in de buurt komen).
Zondag 7 juli om 15.30 kwam een bont gezelschap van vrienden en familie bij de locatie  aan en aten we heerlijke taart, door Beppe gemaakt.
Van de moeder van de Regenboogprins kregen wij een bijzondere kaart, die ik niet snel zal vergeten, maar haar woorden beschreven eigenlijk precies wat er kan gebeuren als mensen, ondanks moeilijkheden, verschillen weten te overbruggen. Als ze met elkaar blijven zoeken naar liefde, aandacht en begrip voor al die dingen die mis kunnen gaan in het leven. ‘Familie is niet altijd de verbondenheid met DNA, maar in hoeverre men er voor de ander is als familie. Een familie moet als een thuis voelen en die hebben jullie hem gegeven’ schreef de moeder van de Regenboogprins en daarmee zei ze eigenlijk alles wat ik ervoer. Dit was een kleine oase van inclusiviteit. Verschillen mochten er hier zijn. Lees verder →

Uit de Toon (theater)

Het afgelopen jaar werkte ik met de allereerste ‘ academie’  van theatergezelschap Orde der dwazen. Het was al een tijdje geleden dat ik met een groep mensen werkte die het niet gewend zijn om zelf theater te maken.

Foto: Marleen van der Duin

Ik realiseerde me gaandeweg hoeveel mensen leren als ze bezig gaan met theatermaken. Ze leren niet alleen spelen, maar ze leren ook nadenken over waar ze zijn op het podium en hoe ze zich daarop bewegen, leren snel schakelen, leren de controle en voorspelbaarheid loslaten, leren echt zichtbaar te zijn op het podium, zodat het publiek zich vrij voelt om naar ze te kijken in hun schoonheid en in hun lelijkheid, leren nadenken over woorden en hoe die willen worden uitgesproken. Een enerverend, boeiend, maar ook pittig proces is het om al die dingen eigen te maken. Het vraagt van spelers om grenzen te verleggen om zo het podium als veilige plek te kunnen ervaren.

Lees verder →