Ik las haar Column en ik vond m zo treffend dat ik een moment heel erg graag wilde dat ik het geschreven had. Daarom plaats ik hem maar hier in mijn broedgebied. Gewoon omdat ik het hartgrondig met haar eens ben: Stine Jensen in de Filosofie.
Humaan.
Via Linked In zag ik een filmpje van een oude man, 96 jaar oud, die voor de rechter moest verschijnen ergens in Amerika. Of hij nou te hard of te langzaam reed is me niet duidelijk geworden. Wel zag ik een vader van een 63-jarige gehandicapte zoon, die ernstig ziek is. Een vader die zijn zoon regelmatig naar artsen moet brengen. En ik zag een diep ontroerde rechter, die hem leek te zegenen met zijn handen, een soort kruisteken maakte en hem niets ten laste legde. Een verhaal over medemenselijkheid. Een verhaal over kwetsbaarheid. En een verhaal dat mensen oproept met hun hart te luisteren naar de verhalen van ‘veroordeelden’.
Samenwerken met ouders van uit huis geplaatste kinderen.
Morgen is het symposium ‘Pleegzorg en Gezinshuis 2020’. Een symposium waar vele professionals, gezinshuisouders en pleegouders aan meedoen en deelnemen. Ook ik ben erbij. Samen met Mariam Tempelman en Anne-roos van der Meijden heb ik een aandeel met mijn eigen verhaal in het openingsprogramma. Daarnaast voer ik namens de Christelijke Hogeschool Ede, een theaterlezing uit over hoe je samenwerking tussen ouders en pleegouders en gezinshuisouders kunt versterken. Samenwerken kan heel hoopvol zijn, dat weet ik uit ervaring. Het zijn de kleine dingen die het verschil maken.
Tijdens de lezing werk ik samen met twee actrices; Mariam Tempelman en Alie Wiertsema. Welke kleine dingen maken het verschil? We vertellen het morgen. Enne… we hebben dat natuurlijk niet zelf verzonnen. Gezinshuisouders, pleegouders, ouders, professionals en uithuisgeplaatste kinderen zijn gehoord! Wat zij belangrijk vinden is samengevat in het onderzoek ‘Jouw gezin, mijn zorg?’. Op de verhalen van alle participanten van het onderzoek, is de theaterlezing gebaseerd. Morgen dus, om 15.15 tijdens het symposium! Martine Noordegraaf, lector jeugd en gezin en eindverantwoordelijke voor het onderzoek zal tijdens deze dag ook een masterclass ‘Samenwerken werkt’ verzorgen. Het leuke is dat het hele symposium nog drie weken digitaal beschikbaar blijft voor deelnemers, dus mocht je iets gemist hebben, kun je het altijd op een ander moment bekijken. Ik heb er in ieder geval zin in. Waarom? Het is leuk en het is ook nog eens heel erg belangrijk. Omdat we wat mij betreft gaan voor emotioneel gezonde volwassenen en een inclusieve samenleving, waar falen mag en veiligheid de basis is. Failing forwards voor iedereen, maar wel met je beste beentje voor.
De opening van pleegzorg en gezinshuis 2020
Dinsdag is het zover. Samen met mijn superleuke compagnons Mariam en Anne-roos van duo Boter bij de Vis (www.boterbijdevismuziek.nl) mag ik meedoen in de opening van het symposium pleegzorg en gezinshuis 2020.
Een paar verhalen, een aantal foto’s en twee liedjes gaan we ten gehore brengen. Het programma is digitaal te volgen vanuit ieders eigen huiskamer.
Ik vind het superspannend en tegelijk heb ik er heel veel zin in. We staan er samen met dagvoorzitter Jan Willem Roseboom, de Alliantie Kind in Gezin, Lillian Stevens van Mocking Bird en Bartho Hengst van pleegzorg.nl. Ik verheug me er op om hun verhalen te horen, en ben zo blij dat ik er het hele kleine bijzondere verhaal van ons leven met de Regenboogprins aan toe mag voegen. Dat kleine leven, dat iedere hulpverlener, onderzoeker, ouder en pleegouder iedere dag meemaakt. Daar moeten we goed naar blijven kijken en ook altijd blijven laten zien. Grote verhalen worden groot doordat vele kleine worden samengevoegd. Naast de opening doe ik nog een programma, maar daarover morgen meer (tussen het oefenen en voorbereiden door).
BRUS EN ZO – de aftrap!
“Stel je voor. Je bent opnieuw acht jaar oud en je ouders zeggen dat jij mee mag beslissen in hun keuze om pleegouder te worden. Als jij het niet wilt, doen ze het niet. Wat zou je antwoorden?”
“Ik zou ja zeggen, want anders had ik een heel veel spannende nieuwe dingen in mijn leven gemist!”
Morgenmiddag nemen we de eerste podcast op voor het project ‘Engage the Village’ dat Broedgebied samen met Vitree Pleegzorg uitvoert. In de weken hiervoor heb ik vele gesprekken gevoerd met tieners en jongeren wiens ouders pleegouders zijn of een gezinshuis hebben. Ieder gesprek was waardevol en verschillend. We zijn op zoek naar hoe de keuze van hun ouders hen gevormd heeft. Welke verhalen dragen ze met zich mee. Verhalen die ze blij maken, verhalen die ze verdrietig maken, grappige verhalen, rijke verhalen. We willen ze graag horen.
Engage the Village is een project waarin echte verhalen van echte mensen worden verzameld en verteld. Bij spreekwoordelijke kampvuurtjes komen de dorpelingen uit pleegzorgland bij elkaar om naar elkaar te luisteren, morgen beginnen we dus met de eigen kinderen van pleegouders.
Morgenmiddag zijn 10 jongeren, Wouter Nieuwenhuizen, Tabitha van Dongen en ondergetekende met elkaar in gesprek. Helemaal conform de maatregelen, dus digitaal. Na morgenmiddag gaan we van het gesprek twee, nee drie creatieve producten maken. Wouter maakt een podcast, Duo Boter bij de Vis gaat alles terugluisteren en een liedje schrijven en ik zal de informatie gaan verwerken voor een artikel.
Er zijn nog veel meer mogelijkheden voor ontmoetingen, met eigen kinderen, met pleegouders, met pleegkinderen, met ouders, met het netwerk er omheen. Dat komt na morgen.
Eerst morgen!