Vandaag bezocht ik de expositie ‘allemaal wonderen’ van het Catharijne Convent in Utrecht. Het was een bonte verzameling van oude en nieuwe kunst over wonderen. Zelf vind ik de moderne kunst toch het leukst. Een greep uit de tentoonstelling van werk dat mij aansprak.
’There will be no miracles here ‘ – De Schotse kunstenaar Nathan Coley maakte een 6 meter hoog lichtkunstwerk dat hij in de stad Stirling plaatste. Hij ontleende de uitspraak aan een koninklijk bevel dat in de 18e eeuw werd uitgevaardigd als reactie op vermeende wonderen in Parijs. ‘Typisch Schotland’ dacht ik (en waarschijnlijk slaat het nergens op). Het Franse Parijs als stad van romantici tegenover Schotland het land van de kilts waar honend de billen worden getoond als provocatie.”There will be no miracles here” als een statement. Wij doen het zelf wel.
Een boeiend begin van de tentoonstelling. Lees verder →
Engelse drop
We zijn er gek op, de Regenboogprins en ik; Engelse drop! 
Ik herinner me nog van vroeger dat ik alle kleuren en smaken testte en maar niet wist welke ik nou het lekkerst vond.
Nu doet de Regenboogprins dat. Hij test de verschillende kleuren, de anijssmaak van het bolletjessnoepje, de kokossmaak van de roze en gele ronde snoepjes en de smaak van de gele, roze, bruine en oranje vierkantjes. We vinden allebei de bruine het minst lekker van de vierkantjes en het zwarte dropje zonder overheerlijk zoet jasje blijft standaard achter in de bijna lege zakjes. We hebben ook ooit driedubbellaagsvierkantjes gehad, in het groen, maar we weten het merk van die soort niet meer. N’ja, het is dus alsof ik samen met Sjakie vd Chocoladefabriek in de auto zit (daar eten we namelijk de dropjes) en dat is toch wel heel leuk! Dat je dus hele ritten over snoep kan praten, want er wordt natuurlijk niet alleen Engelse drop getest.
En by the way, zeer regelmatig koop ik een zak drop die hij lekker vindt en ik niet. Je snapt wel waarom.