Gisteren verzorgde ik een creatieve lezing bij SIK, studenten in kringen, tijdens hun jaarlijkse bezinningsbijeenkomst. Het thema was ‘wees allen eensgezind’ n.a.v een hoofdstuk (3) uit de bijbel van het eerste boek van Petrus. Een thema wordt voor mij pas interessant als er spanning in aangebracht wordt. Wat gebeurt er als je eensgezindheid tegenover verscheidenheid plaatst? Ik ging op zoek naar artikelen die me inspireerden en kwam een lezing  tegen van Dom Bernardus Peters waarin ik de volgende wijze woorden las.

De verschrikking van een dictatoriaal bewind is dat het elke verscheidenheid weg probeert te nemen! Uniformiteit is de verstikkende dwang van overheersing. Eenheid in verscheidenheid lijkt zo’n vanzelfsprekend iets maar de geschiedenis van de mensheid, ook die van de kerkgemeenschap, laat tot op de dag van vandaag zien dat wij eerder geneigd zijn om de nadruk te leggen op eenheid dan op verscheidenheid. De echte cultuur van ontmoeting bestaat slechts wanneer wij tijd en ruimte maken voor de ontmoeting met God. Het is vanuit die intimiteit dat Jezus tot ons zegt: Ga, uit naar de ander toe, over de verste grenzen heen. Die ontmoeting met God is fundamenteel wil je de verscheidenheid van anderen kunnen laten bestaan want God heeft jouw eigenheid immers lief: niet zo maar of omdat Hij niet anders kan. Neen, Hij heeft ieder van ons lief omdat Hij ons geschapen heeft zoals we zijn! (Dom Bernardus Peeters, abt van Abdij Koningshoeven, in Nieuw Wij, 28-10-2014)

Wat ik er uit haal is dat eenheid tot stand komt als je leert omgaan met verscheidenheid en deze accepteert als een gegeven. Een wijze gedachte, maar hoe ziet dat er dan uit?

In gesprek met studenten kwamen er verschillende boeiende gedachten naar voren. Zo zei een meisje dat verscheidenheid een vanzelfsprekendheid voor haar is omdat ze alles en iedereen in kleuren ziet. Iedere persoon die ze tegenkomt duidt ze via een kleur. Een jongen zei dat het voor hem ging over zijn ‘ik’ ten opzichte van de ander. Zijn ‘ik’ sluit in of uit en heeft anderen nodig om dit bij te stellen. Weer een ander benoemde dat het voor hem ging om ruimte voor authenticiteit maar dat dit niet kon zonder af te stemmen met anderen. Eigenlijk herkenden we allemaal in onszelf een verlangen naar verbondenheid en ontdekten dat ‘eensgezindheid’ misschien niet zo zeer gaat om ‘er hetzelfde van vinden’  maar om het toelaten van wie anders dan je is. Dat het gaat om de bereidheid elkaar te ontmoeten.
Okay, die bereidheid is er, vonden we samen. Maar hoe dan verder?

Dom Bernardus schrijft dat het ontstaat vanuit de ontmoeting met God. Vanuit de intimiteit van de ontmoeting met de Stem van de Liefde, kunnen we iets begrijpen van Jezus die zegt: ga uit naar de ander toe, over de verste grenzen heen.  Het is een persoonlijke vraag voor iedereen wie dit is. En vanuit de intimiteit van de ontmoeting met God wordt deze opdracht misschien minder beangstigend.

Annemarie Haverkamp

Het was een bijzondere ochtend. Toen ik gisteren thuiskwam las ik een tweet met daaraan een klein krantenknipsel en ik dacht: dit is de kroon op de dag. Deze gast heeft het helemaal begrepen. Het verhaal raakte vele lezers. Ik deel het graag. Laat de verstandelijk gehandicapte Job je inspireren.